Kapłan nie jest zarządcą sakramentu pokuty, ale posługuje nim w imieniu Boga samego – przypomniał kard. Mauro Piacenza. W wywiadzie dla Radia Watykańskiego penitencjarz większy wyjaśnił znaczenie wczorajszej noty o nienaruszalności tajemnicy spowiedzi.
Watykański hierarcha wskazał, że dla Franciszka forum wewnętrzne posiada naturę sakralną, ponieważ jest przestrzenią intymnej relacji pomiędzy Bogiem i człowiekiem. Absolutna nienaruszalność tajemnicy spowiedzi pozostaje niezbędną gwarancją sakramentu pojednania. Opiera się ona na prawie Bożym, które nie zawiera żadnych wyjątków. Każde działanie polityczne lub inicjatywa legislacyjna, skierowana przeciwko nienaruszalności pieczęci sakramentalnej stanowiłaby niedopuszczalną szkodę wyrządzoną Kościołowi, który nie otrzymuje misji od pojedyńczego państwa, ale od Boga.
Kard. Piacenza podkreślił, że nota ta nie może być również motywem do usprawiedliwiania oraz tolerancji wobec godnych pożałowania przypadków nadużyć popełnionych przez duchownych. Nie ma żadnego kompromisu w działaniach, mających na celu ochronę osób młodocianych i najsłabszych oraz w zapobieganiu i ściganiu wszelkich form nadużyć. Obrona pieczęci sakramentalnej i sakralności spowiedzi nie może współistnieć ze złem. Mówi kard. Piacenza.
Kard. Piacenza: kapłan działa w imieniu Boga
“ Od pewnego czasu pojawiały się w niektórych wystąpieniach, podejmowanych w określonych społecznościach postulaty, aby spowiednik mógł lub wręcz był zobowiązany – bo inaczej mógłby usłyszeć konkretne oskarżenie ze strony penitenta - do zgłaszania sytuacji nadużyć lub powinien zobowiązać do powiadomienia o nich penitenta, jako warunku otrzymania rozgrzeszenia. Tutaj jesteśmy w porządku sakramentalnym, gdzie nie może być zgody na takie działanie, ponieważ kapłan nie jest zarządzającym spowiedzią, ale działa w imieniu Boga – podkreślił kard. Piacenza. - Żaden człowiek nie może nigdy odpuszczać grzechów, może to czynić jedynie Bóg. To nie usuwa jednak niczego z powagi konkretnych faktów. Podczas spowiedzi również penitent ma poważne zobowiązania do podjęcia. Trzeba, aby rzeczywiście żałował za grzechy, które popełnił. Powinien mieć mocne postanowienie zerwania z przestępstwami i grzechami, które popełnił. ”