UJAWNIAMY: Baronowa warszawskiej „umieralni” – jak Barbara Misińska z afer NFZ wróciła na szczyt u Trzaskowskiego

Choć jej rozstanie z Narodowym Funduszem Zdrowia w sierpniu 2012 roku odbyło się w atmosferze skandalu, Barbara Misińska nie zniknęła z życia publicznego. Już kilka miesięcy później znalazła zatrudnienie w nowo utworzonym podmiocie nadzorowanym przez władze samorządowe Warszawy. Czy to przypadek, że powstał akurat, kiedy potrzebowała nowej roli w stołecznej układance?

2 kwietnia 2013 roku została powołana na prezesa zarządu Stołecznego Centrum Opiekuńczo-Leczniczego (SCOL) – miejskiej spółki prowadzącej sieć zakładów opiekuńczo-leczniczych w stolicy. SCOL powstał właśnie w 2013 r. z połączenia kilku stołecznych ZOL-i (w tym im. Sue Ryder oraz innych placówek opieki długoterminowej) i dysponuje łóżkami dla kilkuset pacjentów przewlekle chorych, wymagających całodobowej opieki. Tym samym Misińska, po burzliwej karierze w NFZ, objęła kierownictwo nowej instytucji kluczowej dla opieki nad seniorami i osobami niesamodzielnymi w Warszawie. 

W listopadzie 2024 roku wojewoda mazowiecki powołał Misińską w skład Wojewódzkiej Rady ds. Polityki Senioralnej – ciała doradczo-opiniującego przy Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim. Formalnie nominacji dokonał wicewojewoda Patryk Fajdek, wzmacniając zespół ekspertów dwoma nowymi członkami w tym Barbarą Misińską – Praca tego zespołu jest dla nas niezwykle istotna. Chcemy oprzeć się na państwa wiedzy i doświadczeniu, wypracowując skuteczne rozwiązania dla seniorów – mówił Fajdek podczas posiedzenia rady, dziękując ekspertom za zaangażowanie. Misińska zasiada zatem przy jednym stole z naukowcami i urzędnikami, doradzając, jak poprawić standardy opieki długoterminowej czy aktywizować osoby starsze. Jej powrót na państwowe salony – tym razem w roli ekspertki – pokazuje, że mimo dawnych zawirowań wciąż znajduje się w orbicie zaufania decydentów koalicji 13 grudnia, w tym Rafała Trzaskowskiego.

Awans bez konkursu i rządy w mazowieckim NFZ

Kariera Barbary Misińskiej nabrała rozpędu w 2008 roku, gdy przejęła stery Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ. Jak donosił Super Express w 2012 roku, funkcję dyrektorki objęła bez konkursu, z nadania ówczesnego prezesa NFZ Jacka Paszkiewicza. Misińska zastąpiła odwołanego w czerwcu 2008 r. poprzednika i szybko stała się jedną z najbardziej zaufanych współpracownic Paszkiewicza. Jak ujawniały media, od początku cieszyła się wyjątkowymi względami szefa Funduszu. Już w pierwszych latach jej rządów mazowiecki NFZ otrzymał nadzwyczaj hojne wsparcie finansowe z centrali – aż 538 mln zł z podziału rezerwy NFZ (z puli 600 mln zł), co wywołało oburzenie dyrektorów szpitali z innych regionów pozbawionych dodatkowych środków.

Jako dyrektorka największego oddziału NFZ, Misińska odpowiadała za kontraktowanie świadczeń zdrowotnych dla milionów mieszkańców Mazowsza. Jej kadencja przypadła na okres ciągłych napięć między NFZ a świadczeniodawcami oraz samorządem województwa. Sama Misińska publicznie ścierała się m.in. z marszałkiem Adamem Struzikiem w sporach o finansowanie mazowieckiej służby zdrowia o czym pisał w 2009 roku Rynek Zdrowia. W kuluarach jednak coraz głośniej mówiono o jej bliskich relacjach z prezesem NFZ – relacjach wykraczających poza typowe służbowe kontakty. Super Express donosił, że Paszkiewicza i Misińską łączy długoletnia zażyłość, a oni sami starali się zachować dyskrecję. Gdy tabloidowi fotoreporterzy próbowali ich wspólnie sfotografować w restauracji, oboje natychmiast opuścili lokal osobno, by nie dać się przyłapać. Na pytania o związek Misińska ucinała: „Poza służbowymi obowiązkami nic nas nie łączy”. Mimo to, jej nazwisko coraz częściej pojawiało się przy aferach z udziałem Paszkiewicza – dziennikarze sugerowali, że „Misińska u Paszkiewicza może liczyć na specjalne traktowanie”. 

Przyjaciółka prezesa – premie, urlopy i tajemnicze interesy

Określenie „przyjaciółka Paszkiewicza” na trwałe przylgnęło do Barbary Misińskiej w mediach. Nie bez powodu – fakty zdają się potwierdzać, że ówczesny szef NFZ traktował ją bardziej hojnie niż innych dyrektorów. W latach 2009–2010 Misińska otrzymała od Paszkiewicza nagrody finansowe w łącznej wysokości 35 tys. zł, podczas gdy pozostali szefowie oddziałów wojewódzkich mogli liczyć średnio na ok. 12 tys. zł premii, o czym pisało WP Finanse w 2013 roku. Była to najwyższa kwota wśród wyróżnionych – Paszkiewicz najpierw przyznał swojej mazowieckiej dyrektorce 11 tys. zł, a rok później dołożył kolejne 24 tys. zł. Jak podkreślały media, Barbara Misińska była „przyjaciółką swojego przełożonego”, co tłumaczyło tę wyjątkową szczodrość.

Bliska zażyłość Misińskiej z prezesem NFZ przejawiała się także poza murami urzędu. Latem 2012 r., gdy nad Paszkiewiczem gromadziły się czarne chmury, paparazzi przyłapali tę dwójkę na warszawskim lotnisku, skąd razem udawali się na egzotyczne wakacje. Paszkiewicz leciał na Seszele w towarzystwie swojej podwładnej i zarazem bliskiej przyjaciółki – Barbary Misińskiej, o czym donosił śledzący ówczesne ich losy Super Express. W tym samym czasie wierzyciele dopominali się od prezesa spłaty prywatnych długów, lecz on najwyraźniej priorytetowo potraktował rajski urlop.

Kulisy finansowych tarapatów Paszkiewicza ujawniły jedną z najbardziej bulwersujących spraw, w jaką uwikłano także Misińską. Okazało się, że szef NFZ zalega z ogromnym długiem (sięgającym wraz z odsetkami blisko 185 tys. zł) wobec firmy windykacyjnej z Wałbrzycha. Gdy komornik przygotowywał się zająć należącą do Paszkiewicza działkę budowlaną, prezes Funduszu błyskawicznie sprzedał nieruchomość Barbarze Misińskiej – po zaniżonej, „atrakcyjnie niskiej” cenie, o czym donosiła w 2012 roku Rzeczpospolita. Co więcej, transakcja została rozłożona na niezwykle dogodnych warunkach: Paszkiewicz zgodził się przyjąć zapłatę w 120 nieoprocentowanych miesięcznych ratach po ok. 2333 zł każda. Detale aktu notarialnego świadczą o bliskości relacji obu stron – zarówno sprzedający, jak i kupująca wskazali ten sam adres do korespondencji. Dziennikarze ustalili ponadto, że od lutego 2012 r. raty, które Misińska miała wpłacać Paszkiewiczowi za działkę, zostały zajęte przez komornika, lecz dotychczas Misińska nie przekazała ani złotówki na pokrycie długu swojego protektora.

Te rewelacje nie umknęły uwadze służb. Osobiste relacje prezesa NFZ ze swoją podwładną trafiły pod lupę agentów CBA. Centralne Biuro Antykorupcyjne oficjalnie analizowało, czy i w jaki sposób zażyłość Jacka Paszkiewicza z Barbarą Misińską mogła przekładać się na podejmowane decyzje kadrowe i finansowe w Funduszu. W opinii Bolesława Piechy, ówczesnego posła PiS i szefa sejmowej Komisji Zdrowia, cała sytuacja nosiła znamiona skandalu. – Jacek Paszkiewicz to człowiek bez zdolności honorowej. Te jego grzechy – tym powinien zająć się natychmiast premier Donald Tusk i wyciągnąć konsekwencje – grzmiał Piecha w czerwcu 2012 r., gdy sprawa wyszła na jaw. Polityk zwracał uwagę nie tylko na machinacje finansowe prezesa, ale i na „niejasne kontakty” Misińskiej z Paszkiewiczem, sugerując, że dyrektorka mazowieckiego NFZ zrobi wszystko, by utrzymać stanowisko.

Upadek w NFZ i walka o stanowisko

Czerwiec 2012 roku okazał się przełomowy – premier Donald Tusk zdymisjonował Jacka Paszkiewicza ze stanowiska prezesa NFZ. Dla Barbary Misińskiej oznaczało to rychłe kłopoty. Nowa prezes Funduszu, Agnieszka Pachciarz, szybko wszczęła procedurę odwołania Misińskiej ze stanowiska dyrektora mazowieckiego oddziału. Oficjalnie zarzucano jej m.in. niestosowanie się do zaleceń centrali NFZ oraz decyzję o przeniesieniu siedziby oddziału do nowego budynku bez akceptacji władz Funduszu. Sama zainteresowana odpierała zarzuty, twierdząc, że spełniła oczekiwania Rady NFZ i wynegocjowała korzystne warunki wynajmu nowej siedziby, o czym donosił Wprost. Sprawa lokalowa stała się jednak pretekstem do zmiany na stanowisku. NFZ komunikował, że powodem odwołania Misińskiej jest opieszałość w działaniu dotyczącym zapewnienia siedziby urzędu – czyli zwłoka w sprawie przeprowadzki mazowieckiego oddział. Jednocześnie centrala podkreślała, iż współpraca prezes Pachciarz z dyrektor Misińską od początku układała się źle. W praktyce nowa szefowa NFZ chciała najwyraźniej oczyścić struktury Funduszu z ludzi poprzednika, korzystając z prawa do swobodnego powoływania i odwoływania dyrektorów oddziałów.

Barbara Misińska nie zamierzała jednak poddać się bez walki. Procedura wymagała zasięgnięcia opinii Rady Mazowieckiego Oddziału NFZ – a ta stanęła po stronie dotychczasowej dyrektorki. W sierpniu 2012 r. Rada odmówiła pozytywnego zaopiniowania dymisji, uznając, że podane powody (np. „utrata zaufania”) są zbyt ogólne i nie wskazują konkretnych uchybień Misińskiej. Ostrzegano, że odwołanie dyrektora bez merytorycznego uzasadnienia byłoby obarczone wadą prawną. Był to bezprecedensowy krok – rada oddziału przeciwstawiająca się decyzji władz centrali – odebrany jako próba zablokowania roszad kadrowych. Media nazwały to próbą „przechytrzenia NFZ” przez przyjaciółkę Paszkiewicza. NFZ pozostał jednak nieugięty: opinia rady miała charakter doradczy i nie wiązała rąk prezes Funduszu. W komunikacie z 27 sierpnia 2012 r. ogłoszono, że Agnieszka Pachciarz odwołała Barbarę Misińską z funkcji dyrektora Mazowieckiego OW NFZ, korzystając z przysługujących jej uprawnień. Rada oddziału formalnie nie wyraziła wprawdzie zgody na dymisję, ale nie zrobiła tego w ustawowym terminie – co zgodnie z przepisami uznano za milczącą zgodę na odwołanie.

Tak oto z końcem sierpnia 2012 roku Barbara Misińska po czterech latach kierowania mazowieckim NFZ musiała pożegnać się ze stanowiskiem. Można przypuszczać, że nie obyło się bez żalu – wszak jeszcze chwilę wcześniej jej pozycja wydawała się niezachwiana, a wsparcie wpływowego prezesa chroniło ją przed konsekwencjami nawet najbardziej dyskusyjnych decyzji. Upadek protektora pociągnął jednak za sobą i jej dymisję. Bolesław Piecha przewidywał, że Misińska będzie „robiła wszystko, by utrzymać stanowisko. Nawet walcząc o nie w sądzie”. Ostatecznie jednak nie wróciła już do struktur NFZ – jej dalsza droga zawodowa poprowadziła gdzie indziej.

Powrót na szczyt: stołeczny ZOL i polityka senioralna

Na nowym stanowisku pracuje już ponad dekadę, pomimo wątpliwej przeszłości. Jako prezes SCOL Misińska nadzoruje m.in. Zakłady Opiekuńczo-Lecznicze na Białołęce (przy ul. Mehoffera), w Wawrze (ul. Olchy) czy na Bemowie (ul. Szubińska). Za jej kadencji placówki te były rozbudowywane – np. w 2021 r. otwarto nowy pawilon na 170 łóżek dla pacjentów w ZOL przy ul. Mehoffera. Sama Misińska podkreśla misję niesienia pomocy seniorom: średnia wieku pacjentów SCOL to około 80 lat, często trafiają tam osoby, którymi rodzina nie jest w stanie się zająć. Można więc powiedzieć, że Barbara Misińska zagospodarowała swoją wiedzę i doświadczenie, angażując się w działalność zorientowaną na opiekę długoterminową i politykę senioralną. Pytanie, czy to wystarczy, aby zapomnieć o kontrowersyjnej przeszłości?

Więcej o problemach związanych z opieką społeczną: Upokorzeni opiekunowie – wielkie miasta blokują pomoc dla rodzin osób niepełnosprawnych

Ciągłość wpływów mimo cienia podejrzeń

Historia Barbary Misińskiej jest przykładem niejednoznacznej kariery urzędniczej, w której splatają się długoletnie doświadczenie z oskarżeniami o kumoterstwo i nadużycia. Z jednej strony Misińska to doświadczona menedżerka ochrony zdrowia – kierowała największym oddziałem NFZ w kraju, obecnie zarządza kluczową miejską spółką opieki długoterminowej. Z drugiej strony, jej nazwisko padało w kontekście rozmaitych kontrowersji, skandali i dochodzeń. Media i politycy wytykali jej wyjątkowo bliskie relacje z byłym szefem NFZ: począwszy od braku transparentności przy powołaniu, przez finansowe uprzywilejowanie (hojne premie, faworyzowanie mazowieckiego oddziału przy podziale funduszy), aż po udział w podejrzanych transakcjach mających ratować Paszkiewicza przed komornikiem. Sprawą tą interesowało się CBA, choć ostateczne wyniki analiz nie zostały upublicznione – można jednak przypuszczać, że sama utrata stanowiska przez Paszkiewicza i Misińską zamknęła ten rozdział.

Więcej o stołecznej polityce społecznej: UJAWNIAMY: „Odmawiając świadczenia, skazują na ubóstwo i cierpienie” – reportaż o walce Pani Eli z warszawskim ratuszem

Mimo to, Barbara Misińska nie poniosła prawnych konsekwencji wcześniejszych afer i z powodzeniem odnalazła się na innych eksponowanych posadach. Jej przykład pokazuje, że w polskim systemie ochrony zdrowia dawne układy i personalne powiązania potrafią przetrwać zmianę koniunktury. Choć wydawało się, że odejście z NFZ zakończy jej wpływy, Misińska nadal zarządza publicznymi środkami – tyle, że na szczeblu samorządowym w Warszawie zarządzanej przez Rafała Trzaskowskiego – i uczestniczy w kreowaniu polityki senioralnej państwa. Czy to efekt rzeczywistych kompetencji, czy wciąż pokłosie dawnych znajomości? Tego wprost stwierdzić nie sposób. Faktem jest jednak, że wielu bohaterów głośnych niegdyś afer w służbie zdrowia wcale nie znika z życia publicznego. Barbara Misińska jest tego wymownym przykładem – wciąż aktywna, wpływowa, choć już nie tak jawnie, jak za czasów protekcji Jacka Paszkiewicza. Jej sylwetka stanowi przestrogę, że transparentność i zasady przejrzystości w instytucjach publicznych muszą być stale egzekwowane, by podobne kontrowersje nie kładły się cieniem na zaufaniu do osób odpowiadających za nasze zdrowie.

Źródła: analiza Portalu TV Republika na podstawie m.in.:

Menedżer Zdrowia (Termedia), 28.08.2012: "Szefowa mazowieckiego NFZ została odwołana" – komunikat o odwołaniu Barbary Misińskiej ze stanowiska dyrektora Mazowieckiego OW NFZ przez prezes Agnieszkę Pachciarz, z podaniem oficjalnej przyczyny (opieszałość w zapewnieniu nowej siedziby oddziału) 

Super Express, 27.08.2012: "Przyjaciółka Paszkiewicza, Barbara Misińska, chce przechytrzyć NFZ" – artykuł opisujący sprzeciw Rady Mazowieckiego NFZ wobec próby odwołania Misińskiej. Rada uznała zarzuty za niekonkretne, co utrudniało dymisję; cytowane stanowisko rady oraz komentarz posła Bolesława Piechy o błędach Misińskiej i jej niejasnych kontaktach z Paszkiewiczem.

Wprost.pl / PAP, 16.08.2012: "Dyrektor mazowieckiego NFZ będzie odwołana? 'Przecież spełniłam oczekiwania Rady NFZ'" – depesza PAP omawiająca konferencję Barbary Misińskiej w obliczu planowanej dymisji. Misińska twierdzi, że wynegocjowała warunki nowej siedziby zgodne z zaleceniami rady, mimo to otrzymała pismo o odwołaniu; biuro prasowe NFZ potwierdza, że sprawa siedziby to nie jedyny powód – wskazano też na złe relacje z prezes Pachciarz i jej prawo do zmian kadrowych.

Super Express, 01.06.2012: "TAJNY ZWIĄZEK prezesa NFZ... Bliska przyjaźń z Barbarą Misińską" – artykuł śledczy ujawniający szereg kontrowersyjnych faktów: powołanie Misińskiej na dyrektora NFZ bez konkursu (w lutym 2009 r. z nadania Paszkiewicza), wyjątkowe traktowanie (m.in. przekazanie 538 mln zł rezerwy NFZ do jej oddziału) oraz kulisy transakcji sprzedaży działki Paszkiewicza Misińskiej po zaniżonej cenie, w 120 nieoprocentowanych ratach. Tekst opisuje też potajemne spotkania Paszkiewicza i Misińskiej oraz ich stanowcze zaprzeczanie plotkom o związku.

Rzeczpospolita, 05.06.2012: "Jacek Paszkiewicz odwołany. Czy prezesem NFZ zajmie się CBA?" – artykuł Antoniego Trzmiela w dziale publicystyki, potwierdzający doniesienia o sprzedaży przez Paszkiewicza nieruchomości Barbarze Misińskiej w obliczu długów. Cytuje źródła z CBA potwierdzające, że relacje Paszkiewicz–Misińska są przedmiotem analizy pod kątem wpływu na decyzje prezesa NFZ. Zawiera komentarz posła Piechy krytykującego Paszkiewicza i wzywającego premiera do wyciągnięcia konsekwencji.

Super Express, 05.06.2012: "Prezes NFZ Jacek Paszkiewicz ucieka do raju przed komornikiem" – publikacja tabloidowa opisująca wyjazd Paszkiewicza i Misińskiej na Seszele. Ujawnia, że Paszkiewicz wyleciał na drogie wakacje z podwładną (Misińską), choć unikał spłaty prywatnego długu. Tekst podaje szczegóły obserwacji z lotniska Okęcie i przypomina o ciążących na prezesie zobowiązaniach finansowych.

 Fakt / WP Finanse, 05.03.2013: "Pacjenci tracą życie, a w NFZ nagrody" – artykuł ukazujący skalę nagród wypłacanych urzędnikom NFZ w kontekście braków w służbie zdrowia. Wymienia Barbarę Misińską jako największą beneficjentkę premii od prezesa Paszkiewicza – 35 tys. zł w dwa lata (11 tys. + 24 tys.), zaznaczając, że była „przyjaciółką swojego przełożonego”. Dane te ilustrują finansowe wyróżnienie Misińskiej na tle innych dyrektorów oddziałów.

Radio ESKA Warszawa, 03.03.2021: „Dodatkowe 170 miejsc dla seniorów. Stołeczne Centrum Opiekuńczo-lecznicze powiększyło się” – artykuł lokalny opisujący rozbudowę ZOL przy ul. Mehoffera na Białołęce. 

Rejestr.io (KRS), dostęp 2025: wpis dotyczący Stołecznego Centrum Opiekuńczo-Leczniczego Sp. z o.o. – potwierdza, że Barbara Misińska pełni funkcję prezesa zarządu SCOL od 2 kwietnia 2013 r. na podstawie decyzji właściciela (Miasta Stołecznego Warszawy) o przekształceniu warszawskich ZOL-i w spółkę miejską. Źródło wskazuje również na wcześniejsze powiązania Misińskiej (m.in. funkcja dyrektora generalnego fundacji sektora medycznego od 2003 r.), co obrazuje jej długoletnie doświadczenie w administracji ochrony zdrowia.

 Mazowiecki Urząd Wojewódzki – gov.pl, 22.01.2025: komunikat „Sprawy seniorów w centrum uwagi – posiedzenie zespołu ekspertów ds. polityki senioralnej” – informacja o poszerzeniu składu wojewódzkiego zespołu ds. seniorów o dwie osoby, w tym Barbarę Misińską. Wicewojewoda Patryk Fajdek powołał ją jako eksperta, doceniając jej wiedzę i doświadczenie w pracy na rzecz osób starszych. Źródło dowodzi, że po latach od odejścia z NFZ, Misińska znów pełni rolę doradczą w instytucjach publicznych, tym razem na szczeblu administracji rządowej w województwie.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.

Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google. 

Jesteśmy na Youtube: Bądź z nami na Youtube

Jesteśmy na Facebooku: Bądź z nami na FB

Jesteśmy na platformie X: Bądź z nami na X