Obecny poziom postępu projektu to niewielki wzrost w stosunku do zeszłorocznego wyniku (zaledwie o 1,6 proc.), ale badania były utrudnione przez COVID-19. Mimo to naukowcy są pełni nadziei i podkreślają, że projekt od początku swojego istnienia wiele wniósł do oceanografii.

– Kiedy Seabed 2030 został uruchomiony w 2017 r., tylko 6 proc. dna oceanicznego było zmapowane zgodnie z nowoczesnymi standardami. W zeszłym roku zespół ukończył kolejne 1,6 proc. globalnej mapy oceanów, badając obszar o połowę mniejszy od Stanów Zjednoczonych – wyjaśnia Jamie McMichael-Phillips, dyrektor naukowy projektu i hydrograf.

Miliarder i badacz głębin

Najnowsze analizy obejmują niektóre z najtrudniej dostępnych miejsc na Ziemi. We wrześniu 2019 r. ukończono prywatną misję, w ramach której w małej podwodnej kapsule zszedł na dno największych głębin wszystkich pięciu oceanów Ziemi. Przy okazji eksploracji zespół naukowców wykorzystał instrumenty batymetryczne, aby zmapować punkty, w których nurkował miliarder. 

Dzięki pracy zespołu w ciągu 10 miesięcy sporządzono mapę obszaru odpowiadającego wielkości Francji, z czego ponad połowa zbadanych terenów nigdy wcześniej nie była rejestrowana.

Po co mapa całego dna oceanu?

Według zespołu pracującego przy projekcie Seabed, wszechstronne zrozumienie ukształtowania dna oceanicznego ma kluczowe znaczenie dla wielu badań naukowych i komercyjnych. Z biznesowego punktu widzenia dobre mapy dna morskiego mogą pomóc statkom w bardziej efektywnej nawigacji, a także pomóc w takich przedsięwzięciach, jak układanie kabli czy budowa rurociągów.

Co ważniejsze, mapy dna oceanicznego mogą ujawnić nieznane wcześniej wzorce prądów głębinowych, na które mają wpływ zmiany topografii dna morskiego. A dokładne informacje o prądach mogą pomóc ulepszyć modele zmian klimatycznych, ponieważ to oceany odgrywają kluczową rolę w przemieszczaniu ciepła wokół Ziemi. Oceany mogą też skrywać ważne wskazówki na temat historii geologicznej naszej planety.