Muzeum Powstania Warszawskiego, w niedzielę 13 czerwca, podało informację o śmierci prof. Kieżuna. Powstaniec warszawski zmarł w wieku 99 lat.

Podczas uroczystości pogrzebowych list, który napisała para prezydencka, odczytał prezydencki minister Adam Kwiatkowski.

- Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o odejściu prof. Witolda Kieżuna. Oboje mamy jeszcze świeżo w pamięci wizytę u Pana Profesora na początku lutego, kiedy mieliśmy zaszczyt i przyjemność złożyć mu życzenia z okazji 99. urodzin. Dzisiaj zaś po raz ostatni żegnamy tego wybitnego uczonego i gorącego patriotę, bohatera Powstania Warszawskiego, badacza i praktyka zarządzania, wnikliwego krytyka procesu transformacji ustrojowej - napisała para prezydencka.

Prezydent Andrzej Duda oraz pierwsza dama Agata Kornhauser-Duda przypomnieli, że prof. Witold Kieżun należał do pokolenia odrodzonej Niepodległej uformowanego w duchu służby i wierności Rzeczypospolitej.

- Urzeczywistnieniem tego etosu była dla niego zarówno działalność konspiracyjna i walka zbrojna o wolną Polskę, jak i konsekwentne zdobywanie wykształcenia, począwszy od tajnych kompletów aż po powojenne studia, a wreszcie także praca zawodowa, którą rozumiał jako codzienny trud podejmowany dla dobra wspólnego. Na każdym z tych pól aktywności zapisywał przepiękne karty - przyznali.

- Jesteśmy przekonani, że śp. prof. Witold Kieżun postanie na zawsze w naszej pamięci, że stale będziemy powracać do jego wybitnego dorobku, by czerpać z jego mądrości na przyszłość budując wolną, silną, nowoczesną i bezpieczną Rzeczpospolitą - dodała para prezydencka.

II Wojna Światowa i Powstanie Warszawskie

Witold J. Kieżun urodził się 6 lutego 1922 r. w Wilnie. Podczas II wojny światowej brał czynny udział w działalności konspiracyjnej i był żołnierzem Armii Krajowej. Witold J. Kieżun służył w oddziale do zadań specjalnych „Harnaś". Pod ps. Wypad uczestniczył w walkach powstańczych 1944 r., m.in. w akcji zdobycia Poczty Głównej, Komendy Policji i domu parafialnego kościoła Świętego Krzyża (23 sierpnia 1944 r.). We wrześniu 1944 r. został odznaczony podczas walk przez dowódcę AK gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego Krzyżem Virtuti Militari.

Po zakończonym Powstaniu Warszawskim Kieżun uciekł z niemieckiego transportu wiozącego żołnierzy-powstańców do obozów jenieckich. Natomiast w marcu 1945 r. został aresztowany przez NKWD i był przesłuchiwany w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. 23 maja 1945 r. został wywieziony w głąb Związku Sowieckiego, przez Syberię trafił do gułagu Krasnowodsk na pustyni Kara Kum nad granicą Iranu (Turkmenia). Zachorował natropikalną beri-beri, przez co z częściowym paraliżem nóg został przewieziony do szpitala w Kaganie (Uzbekistan). Później został przetransportowany do Brześcia.