Mjr Józef Kuraś „Ogień” był żołnierzem Konfederacji Tatrzańskiej, Armii Krajowej, dowódcą oddziałów Ludowej Straży Bezpieczeństwa  oraz oddziału egzekucyjnego Powiatowej Delegatury Rządu RP w Nowym Targu. Od 1945 r. dowodził zgrupowaniem „Błyskawica” walczącym z komunistyczną władzą.

Swój pierwszy konspiracyjny pseudonim „Orzeł” nosił w czasie walk z Niemcami oraz działalności w Armii Krajowej.

W czerwcu 1943 r. w odwecie za egzekucję dokonaną przez oddział Kurasia na dwóch policjantach, będących agentami Gestapo, Niemcy zamordowali jego żonę, 2,5-letniego syna i ojca. Ciała zamordowanych i rodzinny dom Kurasia spalono. Wówczas to przyjął pseudonim „Ogień”.

Wbrew mitom poglądy polityczne Kurasia były dość stabilne. Od 1934 roku był związany ze Stronnictwem Ludowym. Był z SL związany i w 1944 i w 1945 roku, a potem aż do śmierci uważał się za – jak pisał w ulotkach – „stronnika PSL”.

Kuraś był jednym z najbardziej poszukiwanych żołnierzy podziemia niepodległościowego przez sowieckich bandytów i ich pachołków. Samo słowo „Ogień” siało popłoch wśród lokalnych komunistów.

CZYTAJ: „Bury” nasz bohater. Rocznica największej bitwy antykomunistycznego podziemia

Wydani przez nauczyciela

21 lutego 1947 roku „Ogień” wraz z grupą swoich najbliższych podkomendnych szedł w stronę zielonej granicy. Dolegliwości zdrowotne zmusiły go do zatrzymania się w Ostrowsku, w domu Stanisława Byrdaka, który wielokrotnie zaopatrywał oddział w żywność. Pomagający wcześniej Byrdak tym razem doniósł komunistom w Nowym Targu o miejscu przebywania „Ognia”.

Wywołało to mobilizację w lokalnych oddziałach KBW, UB i MO, którzy po przedostaniu się na wieś, otoczyli pierścieniem partyzantów.
„Ogień” doskonale wiedział, z czym wiąże się dostanie w sowiecką niewolę, dlatego zaapelował do swoich ludzi, aby w żadnym wypadku się nie poddawali.

Jeden z otoczonych partyzantów „Zimny”, zginął na miejscu, a bratanek „Ognia” -Kazik Kuraś „Kruk” został ranny. Wiedząc, że nie zdoła ujść z pola walki, zastrzelił się. Bandyci z KBW wyładowali swą nienawiść nad Jego martwym ciałem, zadając 38 ciosów bagnetem. Jedynie „Powicher” i „Harnaś” zdołali wydostać się z obławy.

„Ogień” ukrył się na poddaszu jednego z domów i strzelił sobie w głowę ostatnią kulą, którą przeznaczył dla siebie. Partyzant był dla komunistów bardzo cenny, dlatego od razu przewieźli go do szpitala w Nowym Targu, który obstawili szczelnym kordonem żołnierzy KBW, w obawie przed ewentualną akcją odbicia przez partyzantów swego dowódcy.

Znajdujący się w bardzo ciężkim stanie „Ogień” poprosił o księdza, aby ten udzielił mu ostatnich w jego życiu sakramentów. Komuniści podstępnie próbowali przebrać ubeka w sutannę, jednak nie przechytrzyli oni znajdującego się na łożu śmierci żołnierza.

Mjr Józef Kuraś „Ogień” zmarł 22 lutego 1947 roku kilka minut po północy.

Ciało bohaterskiego partyzanta przewieziono do WUBP w Krakowie. Siedzący w więzieniu na Montelupich w Krakowie Władysław Kuraś, zidentyfikował zwłoki swojego brata.

Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane do dziś.

CZYTAJ: Ekshumacje w dołach śmierci. Kolejne masowe groby ofiar komunistycznego reżimu

Śp. Prezydent RP Lech Kaczyński przed pomnikiem „Ognia” i jego żołnierzy w Zakopanem 13 sierpnia 2006 r.