Komitet Światowego Dziedzictwa składa się z przedstawicieli 21 krajów, wybieranych na okres do sześciu lat. Komitet podejmuje decyzje dotyczące ogólnej polityki i zasad realizacji Konwencji Światowego Dziedzictwa UNESCO. W trakcie dorocznych sesji decyduje o wpisaniu miejsc na Listę Światowego Dziedzictwa, umieszczeniu na Liście Światowego Dziedzictwa w Zagrożeniu lub skreśleniu z tych list. Na Liście Światowego Dziedzictwa znajdują się zarówno zabytki architektury i urbanistyki, jak i pomniki przyrody lub formacje geologiczne i ekosystemy, a także krajobrazy kulturowe – wspólne dzieła człowieka i przyrody.

Wpisano tam m.in. 14 miejsc z Polski. Są to: Historyczne centrum Krakowa, Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni, Puszcza Białowieska, Auschwitz Birkenau - niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady, Historyczne centrum Warszawy, Stare miasto w Zamościu, Miasto średniowieczne w Toruniu, Zamek krzyżacki w Malborku, Kalwaria Zebrzydowska: manierystyczny zespół architektoniczno-krajobrazowy oraz park pielgrzymkowy, Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy, Kościoły drewniane południowej Małopolski: Binarowa, Blizne, Dębno, Sękowa, Haczów, Lipnica Murowana, Park Mużakowski, Hala Stulecia we Wrocławiu, Drewniane cerkwie w polskim i ukraińskim regionie Karpat.

We wrześniu br. w siedzibie UNESCO w Paryżu, Polska zaprezentowała wystawę "Poland for World Heritage". Wystawa miała na celu prezentację Polski jako kraju o dużym dorobku i doświadczeniu w zakresie konserwacji zabytków, w tym dóbr znajdujących się na Liście Światowego Dziedzictwa.

ap, PAP, fot. www.wikipedia.pl/CC