Kornel Morawiecki urodził się 3 maja 1941 r. w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu IV LO im. Adama Mickiewicza w Warszawie zamierzał studiować medycynę, lecz ostatecznie w 1958 r. rozpoczął studia z fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1970 r. obronił doktorat z kwantowej teorii pola.

Kim był?

Początkowo był pracownikiem naukowym Instytutu Fizyki Teoretycznej UWr, a od 1973 r. Politechniki Wrocławskiej. Działalność opozycyjną rozpoczął w 1968 r., uczestnicząc w studenckich strajkach i wiecach. W 1979 r. rozpoczął współpracę z „Biuletynem Dolnośląskim”. Wkrótce został jego redaktorem i drukarzem. Podczas pierwszej pielgrzymki papieża był pomysłodawcą transparentu „Wiara – Niepodległość”.

W 1980 r. Morawiecki włączył się aktywnie w tworzenie struktur Solidarności, był delegatem Związku na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku-Oliwie. Podczas zjazdu postulował przygotowanie instrukcji na wypadek wprowadzenia stanu wojennego. Po wydrukowaniu cyrylicą w „Biuletynie Dolnośląskim” apelu do żołnierzy sowieckich stacjonujących w Polsce został we wrześniu 1980 r. na krótko aresztowany, lecz wskutek protestów Solidarności i poręczenia rektora Politechniki zwolniony. Wytoczono mu jednak proces, przerwany z powodu wprowadzenia stanu wojennego.

13 grudnia udało się mu uniknąć aresztowania. Morawiecki był jednym z najdłużej się ukrywających działaczy podziemia, został aresztowany 9 listopada 1987 r. W maju 1988 r. władze wydaliły go z kraju, lecz do Polski powrócił nielegalnie w sierpniu 1988 r. Był przeciwnikiem rozmów z komunistami i umowy przy Okrągłym Stole.

W lipcu 1990 r. ujawnił się i założył Partię Wolności, by jesienią zgłosić swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich. Nie udało się mu jednak zdobyć wystarczającej liczby podpisów. W 1991 r. Partia Wolności wzięła udział w wyborach parlamentarnych, uzyskując 78 tys. głosów (0,7 proc.), co nie wystarczyło do zdobycia mandatu poselskiego. W latach 90. Morawiecki związał się z Janem Olszewskim, wchodząc w skład Ruchu Odbudowy Polski. Kornel kandydował w wyborach prezydenckich w 2010 r., popierając w drugiej turze Jarosława Kaczyńskiego, a od 2011 r. wydawał „Gazetę Obywatelską”. W 2015 r. dostał się do Sejmu z list Kukiz’15 i został powołany przez prezydenta Andrzeja Dudę na marszałka seniora Sejmu VIII kadencji.

Co robił?

Morawiecki był założycielem Solidarności Walczącej – organizacji powołanej w czerwcu 1982 r. w wyniku narastających rozbieżności w Regionalnym Komitecie Strajkowym NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. Władysław Frasyniuk był przeciwnikiem organizowania we Wrocławiu manifestacji ulicznych. Tymczasem grupa działaczy skupionych wokół Kornela Morawieckiego planowała zorganizowanie manifestacji na przypadające 13 czerwca 1982 r. półrocze wprowadzenia stanu wojennego. W wyniku braku porozumienia Morawiecki zrezygnował z funkcji redaktora związkowego pisma „Z Dnia na Dzień”, zakładając nowe – pod tytułem „Solidarność Walcząca”, którego pierwszy numer wyszedł z datą 13 czerwca 1982 r. Sukces demonstracji we Wrocławiu, w której brało kilkadziesiąt tysięcy osób, potwierdził słuszność obranego kierunku. Morawiecki zawiązał 1 lipca 1982 r. Porozumienie Solidarność Walcząca, które 11 listopada 1982 r. przekształciło się w Organizację „Solidarność Walcząca”. W latach 1982–1990 w działalność SW zaangażowanych było ok. 3–4 tys. osób, a organizacja wydawała ponad 130 tytułów prasowych, miała własne nadajniki radiowe i sprzęt umożliwiający podsłuchiwanie rozmów esbecji. Oddziały tej organizacji działały w całym kraju: w Białymstoku, Jeleniej Górze, Katowicach, Koninie, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Opolu, Pile, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Tarnobrzegu, Toruniu, Trójmieście, Warszawie i Zgorzelcu, jej grupy w dalszych kilkunastu miastach, a SW w połowie lat 80. stałą się największą po związkowej Solidarności strukturą podziemną w Polsce.

Czytaj więcej w piątkowej "Codzinnej".

Serdecznie polecamy piątkowe wydanie „Codziennej”.

Więcej na naszej stronie https://t.co/1HYRtWiDJA #GPC pic.twitter.com/yUGDif9rst

— GP Codziennie (@GPCodziennie) 3 października 2019