Całe środowisko dziennikarskie jest przeciwko panu – mówiła na konferencji, zwracając się do Donalda Tuska znana dziennikarka mainstreamu Monika Olejnik. Tymczasem kilku dziennikarzy twierdzi, że „nie całe środowisko jest przeciwko panu premierowi”.
Narrację prorządową zaczęły kreować takie osoby jak Stefan Bratkowski, Adam Szostkiewicz czy Ewa Milewicz.
Oto jak sytuację z taśmami opublikowanymi przez „Wprost” skomentował Stefan Bratkowski: Krótko. Przede wszystkim: dziennikarz ma prawo nie ujawniać, a nawet ma obowiązek chronić swe źródła informacji. Nie wolno mu jednak posługiwać sie źródłami informacji, opartymi na przestępstwie, a takim jest nielegalny i nieuprawniony podsłuch.
A zatem – nieznane źródło informacji nie podlega ochronie gwarantowanej tajemnicą zawodową. Dyskusja nad treścią tak uzyskanych informacji oznacza legitymizowanie przestępstwa – pisze Bratkowski. Publikację tygodnika „Wprost” nazwał on „szambem, które dziś zalewa media polskie”.
Jednak kwintesencją wywodu Stefana Bratkowskiego jest ten oto fragment: Jest mi niezmiernie przykro, że znaczna część polskich mediów ma dziś swój udział w kampanii destabilizacji, graniczącej z próbą zamachu stanu.
Adam Szostkiewicz z tygodnika „Polityka” także postanowił dołożyć swoje trzy grosze w tekście zatytułowanym „Nie wszyscy są dziennikarzami „Wprost”. Nie w moim imieniu, proszę, nie wszyscy w mediach są dziś przeciw premierowi. Błędem nie było wysłanie ABW przez prokuraturę do redakcji „Wprost”, błędem było wysłanie ludzi niezdolnych do skutecznego działania w imieniu prawa i państwa – pisze Szostkiewicz.
Sprawa wolności słowa i ochrony dziennikarskich źródeł jest fundamentalna, lecz są sytuacje, w których państwo musi działać we własnej obronie, o ile jest zagrożone – argumentuje swoje stanowisko Szostkiewicz. Na koniec dziennikarz tygodnika „Polityka” apeluje do swoich kolegów: Koleżanki i Koledzy, i wszyscy, którzy nie czujecie się dziś dziennikarzami „Wprost” w sprawie podsłuchów, pozdrawiam serdecznie. Jest nas więcej, niż sądzi Monika Olejnik.
"Całe środowisko dziennikarskie jest przeciw panu" - powiedziała Monika Olejnik do premiera Donalda Tuska. Ja nie jestem – pisze z kolei Ewa Milewicz z Gazety Wyborczej. Zdaniem dziennikarki „redakcje to nie są sanktuaria”.
I jeszcze kwestia wolności słowa - nie słyszałam o kraju zamordystycznym, w którym możliwa byłaby transmisja na żywo w telewizji z przeszukania dokonywanego przez specsłużby i prokuraturę. W którym najważniejsza dziennikarka w kraju mogłaby na żywo przekazywać wyrazy solidarności z redaktorem naczelnym przeszukiwanej redakcji i apelować o wolność słowa. Moniko, kraj, w którym możesz to robić, pozostaje demokratyczny, choć niedołężny – pisze Milewicz.
10 grudnia 1866 r. Sejm galicyjski przyjął wiernopoddańczy adres do cesarza Austrii zakończony słynnymi słowami: „przy Tobie, Najjaśniejszy Panie, stoimy i stać chcemy. 16 czerwca 2014 wygląda to w ten sposób: Nie wszyscy w mediach są dziś przeciw premierowi – komentuje brak solidarności niektórych dziennikarzy z redakcją tygodnika „Wprost” Antoni Trzmiel. – Ważne, że wróciło, choć na moment, dawno zapomniane pojęcie "całe środowisko dziennikarskie". A Olejnik tym samym postawiła Blumsztajna, Żakowskiego i im podobnych, krytykujących redaktorów broniących wolności słowa przez służbami specjalnymi, poza nim – podkreśla redaktor naczelny portalu telewizjarepublika.pl.
Mentalność Kalego Stefana Bratkowskiego na twitterze skomentował Marek Magierowski z tygodnika Do Rzeczy, zestawiającj jego dwie wypowiedzi:
