Na łamach „Gazety Wyborczej” Adam Michnik napisał o śp. Andrzeju Wajdzie: - Był symbolem polskiej szkoły filmowej, artystą arcypolskim, a przecież twórcą na wskroś uniwersalnym. Potrafił w swoich filmach mówić gorzkie prawdy Polakom, ale także Niemcom, Francuzom i Rosjanom". 

I dodał: - Był kochany przez Polskę ludzi wolnych i otwartych; był też tępiony przez polską czarną sotnię, „ludzi lepszego sortu. Utrwalił na zawsze polski tragizm bez oleodruku, polską dumę bez pychy i tępej megalomanii".

Widać, że Michnik nie potrafi w ogóle egzystować w obecnych czasach. Dodajmy, czasach w których Polska wreszcie staje z kolan, staje się równoprawnym partnerem dla tych, przed którymi jeszcze niedawno zginała ciała. Ale najgorsze jest to, że Michnik - człowieka nieustannie straszący odradzającym się w Polsce nacjonalizmem, faszyzmem - zachowuje się w taki sposób, jak dawni towarzysze. Hejt płynący spod pióra Michnika po prostu przeraża!