– Zaczęło się od tego, że kilkanaście lat temu poczułem potrzebę, kiedy już pracowałem w szkole, ale robiłem programy kabaretowe, pisałem wierszyki dla uczniów, zorientowałem się na jednym z apeli na rozpoczęcie roku szkolnego, że w czwórszeregu, który stał na placu przed szkołą, w pierwszym szeregu osoby stały jako tako z rękoma zahaczonymi o kieszenie. W drugim ktoś był w czapce, a w trzecim i czwartym potrafił zapalić papierosa. Uczyłem wtedy WF-u, zresztą dalej to robię, jestem trenerem siatkówki. Widok tego, że widziałem jak ci ludzie stoją, spowodował, że pomyślałem, że trzeba coś z tym zrobić, żeby wytłumaczyć młodzieży, że są pewne miejsca i pewne sytuacje, w których musi być odpowiednie zachowanie. Jestem z pokolenia dla którego takie sytuacje były jasne, wiedzieliśmy jak się zachować. Nie uważałem, że młodzież jest zła, bo młodzież jest taka jaką ją wychowamy. Zresztą teraz wychowujemy się wzajemnie – dodał Radosław Łosiewicz.

"Waldemar Łysiak miał kilka książek pięknie mówiących o przykładach patriotyzmu"

– Wtedy uznałem, że młodzieży trzeba przypomnieć pewne rzeczy. Wraz z uczniami klasy maturalnej przygotowaliśmy program, oparliśmy się o wiadomości z historii Waldemara Łysiaka, bardzo proste zresztą, z czego byli znani polscy żołnierze w Wielkiej Brytanii w 1940 – 41 r. Niewielu wie o tym, że Polacy mieli duże powodzenie u kobiet. A dlaczego? Byli szarmanccy, dobrze wychowani i te staromodne całowanie po rękach, z którego niejedna dziewczyna się z dziś śmieje, wtedy miało wielkie wzięcie. W ten sposób zrobiliśmy program 30-kilka minut, który tak się spodobał w szkole, że uczniowie mówili, że trzeba go pokazać w innych szkołach w Szczecinie. Zaczęło się prosto, od spraw zwyczajnych, że trzeba stanąć, wyjąć ręce z kieszeni gdy słyszymy hymn polski. O tym, że należy wyjąć ręce z kieszeni, gdy rozmawiamy z osobą starszą. Było to też wspomnienie wielkich polskich zwycięstw, ale w sposób taki bardzo ludzki. Wspomniany przeze mnie Waldemar Łysiak, miał kilka książek pięknie mówiących o przykładach patriotyzmu – dodał gość Ewy Stankiewicz.

 "Sport to życie w pigułce"

– Zacząłem w wolnych chwilach na WF-ie opowiadać pewne sprawy. Oczywiście nie było tak, że nie było przez to lekcji WF-u, bo należę do tych, którzy ścigają uczniów na lekcję. Staram się być cały czas wychowawcą, czyli przekazać pewne wartości. Sam uważam że sport to życie w pigułce, to przełożenie jest bardzo proste. Jeżeli będę czegoś uczył i sam będę to robił, to uczeń to szybciej zrozumie, szybciej to przyjmie. Oczywiście było wiadomo, że można do mnie przyjść w różnych sytuacjach. Zaczęto się do mnie zgłaszać po zastępstwa, w różnych tematach – zakończył opowiadać o początkach swojej działalności Radosław Łosiewicz.