1. Na wieść o wybuchu powstania Hitler wydał ustny rozkaz zrównania Warszawy z ziemią i wymordowania wszystkich jej mieszkańców. Według relacji rozkaz ów brzmiał: „każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców. Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy”.

2. Niemcy rozstrzeliwali nie tylko ludność cywilną i jeńców, ale także rannych oraz personel szpitalny. Zdarzyły się również przypadki rozstrzeliwania grabarzy.

3. W Powstaniu Warszawskim po stronie Polskiej walczyli ramię w ramię bogaci i biedni, lewica i prawica, profesorowie i studenci, księża, urzędnicy, artyści, robotnicy oraz przestępcy. Według niektórych źródeł najmłodszy powstaniec miał 8 lat, najstarszy natomiast 90. W skład regularnych oddziałów wchodziło 550 dzieci (chłopcy w wieku od 10 do 18 lat).

4.  Konsekwencją dwumiesięcznych walk była, po stronie polskiej, śmierć 18 tys. żołnierzy Armii Krajowej, 3,5 tys. „kościuszkowców” oraz 5 tys. żołnierzy Armii Wojska Polskiego. Największe straty poniosła jednak ludność cywilna – według szacunków w trakcie trwających 63 dni walk śmierć poniosło 120-150 tys. osób. Straty po stronie niemieckiej są trudne do oszacowania – dane o liczbie zabitych żołnierzy niemieckich wahają się pomiędzy 1,5 tys., a 10 tys.

5. Kilka dni po upadku powstania, 12 października 1944, Heinrich Himmler takimi słowami skonkretyzował zamiary całkowitego zniszczenia Warszawy: „to miasto ma całkowicie zniknąć z powierzchni ziemi i służyć jedynie jako punkt przeładunkowy dla transportu Wehrmachtu. Nie powinien pozostać kamień na kamieniu. Wszystkie budynki należy zburzyć aż do fundamentów. Pozostaną tylko urządzenia techniczne i budynki kolei żelaznej”.