Worinostat (kwas suberanilohydroksamowy) to wprowadzony do użytku kilkanaście lat temu lek stosowany u ludzi w leczeniu chłoniaka skórnego z komórek T. Wcześniejsze badania wskazywały, że może również zwalczać powodującego raka wirusa HPV.

Natomiast nowe badanie (https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0753332224001689), przeprowadzone przez Institut de Neurociencies Universitat Autonoma de Barcelona(INc-UAB), wykazało na modelach zwierzęcych korzyści ze stosowania worinostatu po udarze. W tej roli łagodzi on uszkodzenia mózgu i pomaga w odbudowie tkanki mózgowej.

Udar niedokrwienny jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów na świecie i występuje, gdy krew nie może dotrzeć do mózgu z powodu niedrożności naczyń. Gdy mózg przez dłuższy czas nie otrzymuje tlenu, dochodzi do uszkodzenia jego komórek i upośledzenia funkcji. Najczęstszym modyfikowalnym czynnikiem ryzyka udaru mózgu jest nadciśnienie tętnicze.

Worinostat hamuje działanie deacetylazy histonowej – enzymu, który reguluje ekspresję genów poprzez modyfikację poziomu acetylacji grupy białek zwanych histonami. Naukowcy z Barcelony przeprowadzili eksperymenty na modelu udaru u szczurów z nadciśnieniem bardzo zbliżonym do sytuacji klinicznej. Jak się okazało, zastosowanie leku pomaga zwierzętom poprawić deficyty neurologiczne, zmniejszyć uszkodzenie mózgu i złagodzić między innymi reakcję zapalną. „Zaobserwowaliśmy, że pojedyncza dawka leku zastosowana w okresie reperfuzji zapobiegła wielu czynnikom związanym z patologią udaru. Otwiera to drogę do badań nad tego typu leczeniem poza fazą przedkliniczną” – wskazała Andrea Díaz, pierwsza autorka artykułu.

Ponadto badaczom udało się wykazać, że leczenie chroni nie tylko mózg, ale także otaczające go naczynia; i to nawet kilka godzin po wystąpieniu udaru. „Biorąc pod uwagę pilne zapotrzebowanie kliniczne na leki stosowane w leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego mózgu oraz fakt, że worinostat jest dopuszczony do stosowania u ludzi, odkrycia te powinny zachęcić do dalszych badań przedklinicznych w celu oceny na przykład jego wpływu na samice i starsze zwierzęta, na modelach zwierzęcych z innymi powszechnymi choroby współistniejącymi z udarem, jak cukrzyca, itp. Utorowałoby to drogę do prawidłowego zaprojektowania przyszłych badań klinicznych w celu sprawdzenia skuteczności i bezpieczeństwa leku u pacjentów, którzy przeszli udar” - podsumował koordynator badania, prof. Francesc Jiménez-Altayó z Universitat Autonoma de Barcelona.