Dzisiaj antysemickie akty pojawiają się nie tylko w świecie arabskim czy na Starym Kontynencie – to zjawisko, które ogarnęło cały glob. Z niszczeniem ścian synagog i budynków z gwiazdą Dawida walczą dzisiaj także policje Argentyny, Kolumbii czy Boliwii. Jednak antyżydowski sentyment wciąż najsilniej widać w Europie. Tyle, że – w przeciwieństwie do lat 30. XX wieku, kiedy rozpętały go Niemcy – stoją za nim przede wszystkim ośrodki islamskie. Ośrodki, których w Europie jest coraz więcej, skądinąd właśnie z winy Niemiec, które w 2015 roku rozpoczęły bezrefleksyjne przyjmowanie do Europy wszystkich imigrantów z islamskich krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Dzisiaj Niemcy chciałyby się pozbyć problemu, ale po wysyceniu możliwości przyjmowania uchodźców Francja i Wielka Brytania, a od niedawna także Włochy, Grecja i Hiszpania, które były ośrodkami przesiadkowymi dla tłumu muzułmańskich migrantów ciągnących do Niemiec, problem w Berlinie znów narasta. Nie pomogło nawet skuteczne przekonanie Brukseli i administracji Unii Europejskiej o konieczności rozlokowania przyjezdnych, którzy trafili do Niemiec. Europa w znakomitej większości nie chce przybyszów u siebie, wiedząc, że wiąże się z nimi więcej problemów niż potencjalnych zysków. Szczególnie że większość z nich stanowią radykalni wojownicy, którzy nie tylko chcą na siłę wprowadzać islam pomiędzy niewiernych, ale przede wszystkim zlikwidować na zawsze państwo Izrael i jego obywateli.

Przeprowadzony miesiąc temu bestialski atak palestyńskiego Hamasu na Izrael stanowił bezprecedensowe w regionie pogwałcenie prawa międzynarodowego i praw człowieka. Odpowiedź Tel Awiwu, który pod pretekstem zniszczenia Hamasu rozpoczął intensywny ostrzał osiedli palestyńskich w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu (gdzie do tej pory zginęło już ponad trzy tysiące palestyńskich dzieci), wywołał żywiołową reakcję większości państw arabskich. Dzisiaj – wszystko jedno, czy związani z Izraelem, czy nie – Żydzi w całej Europie narażeni są na akty przemocy, o których pisano w kronikach z I połowy XX wieku.

I tak na krótko przed rocznicą antyżydowskich pogromów z 9 listopada 1938 roku – określanych jako „noc kryształowa” – federalne ministerstwo spraw wewnętrznych rozpoczęło ostrzeganie przed możliwymi atakami na żydowskie instytucje w Niemczech.

– Musimy dać Żydom absolutną pewność, że rok 2023 nie jest rokiem 1938 – deklarowała w publicznych wystąpieniach szefowa niemieckiego MSW Nancy Faeser.

Niemieckie władze ostrzegły, że przed izraelskimi instytucjami i domami modlitw może także dojść do niezapowiedzianych akcji demonstracyjnych.

Niedługo po ataku terrorystycznym Hamasu na Izrael (przeprowadzonym 7 października) na synagogę w Berlinie zrzucono urządzenia zapalające.

– 85 lat po „nocy kryształowej” synagogi w stolicy Niemiec znów mogą płonąć – grzmiał w mediach przewodniczący niemieckiej gminy żydowskiej Gideon Joffe.

Rząd w Berlinie obiecał natychmiastowe wzmocnienie ochrony wszystkich obiektów i domów wyznawców Mojżesza.

Równie niebezpiecznie zaczęło robić się w innych zachodnioeuropejskich stolicach. Już w pierwszej połowie listopada francuska policja poinformowała o gigantycznym wzroście liczby aktów antysemityzmu odnotowanych nad Sekwaną i Loarą. W skali całego kraju mowa o ponad tysiącu ataków na Żydów.

– Aresztowaliśmy w tych sprawach ponad 90 osób uciekających się do przemocy i publicznie rzucanych obelg – poinformował prefekt paryskiej policji Laurent Nunez. Zauważył również, że mówi się obecnie o antysemityzmie nowego rodzaju – wśród zatrzymanych bowiem nie było żadnego przedstawiciela skrajnej francuskiej prawicy. Tylko w Paryżu do końca października dokonano 257 aktów antysemityzmu, co okazało się rekordem w ostatnich dekadach.

Należy pamiętać, że akty agresji wobec Żydów nie sprowadzają się we Francji wyłącznie do niszczenia domów, synagog czy obelg. Pod koniec października 30-letnia Żydówka z Lyonu została napadnięta i dwukrotnie dźgnięta nożem w swoim domu. Sprawcy na drzwiach jej domu namalowali swastykę.

Niepokojący jest również wzrost antysemickich zachowań za oceanem – przede wszystkim w krajach Ameryki Łacińskiej oraz Kanadzie i w Stanach Zjednoczonych.

Kanadyjska policja bije na alarm, że od początku wojny w Gazie tylko w Toronto odnotowano 15 incydentów tego typu. Nawet jeżeli może się to wydawać niewielką w porównaniu z Europą liczbą, kanadyjska policja podkreśla, że na przykład w 2021 roku zdarzył się tam tylko jeden taki incydent.

Według danych kanadyjskiego urzędu statystycznego w minionych latach przestępstw, których podłożem była nienawiść do grupy religijnej, było najwięcej wobec społeczności żydowskiej. W 2018 roku było ich 372, w 2019 i 2020 roku odnotowano spadek, a w roku 2021 – wzrost do 487 przypadków. W tym samym czasie liczba incydentów antymuzułmańskich spadła ze 166 do 144, antychrześcijańskich natomiast wzrosła z 55 do 155.

Analitycy zgadzają się, że skala przemocy wobec Żydów znacznie zwiększy się do końca tego roku przede wszystkim w krajach zachodnich. Paradoksalnie mierząca się z zarzutami antysemityzmu Europa Środkowa i Wschodnia dzisiaj wydaje się dla wyznawców Mojżesza najbezpieczniejszym miejscem na globie.