Wychodząc do Powstania powiedział tylko: "Tak trzeba, Mamusiu"

Wychodząc do Powstania powiedział tylko:
"Tak trzeba, Mamusiu". ❤️

18 sierpnia 1944 roku poległ Jan Romocki "Bonawentura", żołnierz batalionu "Zośka", poeta czasu wojny.

"Od wojny, nędzy i od głodu
Sponiewieranej krwi narodu,
Od łez wylanych obłąkanie
Uchroń nas, Panie". pic.twitter.com/GPM6bkm7yu

— Nie Zapomnij O Nas (@NieZapomnijONas) August 18, 2020

Działalność konspiracyjną rozpoczął w 1941 r. w ramach samokształceniowej organizacji "Pet" ("Przyszłość"). Do organizacji wprowadzony przez swojego starszego brata, Andrzeja "Morro", będącego wówczas przywódcą grupy mokotowskiej "Petu". Od jesieni 1941 r., gdy "Pet" włączył się w prace Organizacji Małego Sabotażu "Wawer", brał udział w akcjach sabotażowych na terenie stolicy. Pod koniec 1942 r. - po włączeniu "Petu" do Szarych Szeregów, został członkiem drużyny "Sad 400" ("Sabotaż i Dywersja") Hufca Południe warszawskich Grup Szturmowych (GS) Szarych Szeregów, podporządkowanych Kierownictwu Dywersji ("Kedyw") Komendy Głównej Armii Krajowej. W ramach GS przeszedł podstawowe szkolenie wojskowe i dywersyjne. W sierpniu 1943 r. uczestniczył w wystawieniu akcji odbicia więźniów pod Jaktorowem. Latem 1943 r. wszedł w skład drużyny "Sad 300", a po utworzeniu 1.09.1943 r. batalionu "Zośka" został mianowany dowódcą 4. drużyny w II plutonie "Alek", 2. kompani "Rudy". Przejście z "Sadu" do "Alka" spowodowane było tym, że nie chciał bezpośrednio podlegać swojemu bratu, który w tym okresie dowodził plutonem "Sad". Na początku 1944 r., gdy "Morro" był już p.o. dowódcy kompanii, Janek powrócił do I plutonu "Sad", zabierając ze sobą swoją 4. drużynę, która w "Sadzie" stała się 1. drużyną. Ten stan organizacyjny utrzymał się już do wybuchu Powstania, powodując, że I pluton "Sad" był najsilniejszym pododdziałem batalionu "Zośka". W kwietniu 1944 r. uczestniczył w trzydniowych ćwiczeniach terenowych, kończących Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola". W nocy 4/5.04.1944 r. wziął udział w akcji wysadzenia mostu kolejowego na rzece Wisłok koło wsi Tryńcza. Rozkazem z 25.05.1944 r. awansowany do stopnia plutonowego podchorążego, a 1.08.1944 r. mianowany podharcmistrzem.

Poległ w czasie bombardowania, w powstańczym szpitalu batalionu "Zośka" przy ul. Miodowej 23 na Starym Mieście. Ekshumowany w marcu 1945 r. i 13-go tego miesiąca pochowany wraz bratem ciotecznym, Stanisławem Leopoldem "Rafałem" na powązkowskiej "Działce" - czyli późniejszych Kwaterach Wojennych Batalionu AK "Zośka". Według pamiętników matki - Jadwigi Romockiej - był to "pierwszy powstańczy pogrzeb na Działce".

Jest autorem Modlitwy "Szarych Szeregów"

Od wojny, nędzy i od głodu
Sponiewieranej krwi narodu,
Od łez wylanych obłąkanie
Uchroń nas, Panie

Od niepewności każdej nocy,
Od rozpaczliwej rąk niemocy,
Od lęku przed tym, co nastanie,
Uchroń nas, Panie

Od bomb, granatów i pożogi,
I gorszej jeszcze w sercu trwogi,
Od trwogi strasznej jak konanie
Uchroń nas, Panie

Od rezygnacji w dobie klęski,
Lecz i od pychy w dzień zwycięski,
Od krzywd - lecz i od zemsty za nie
Uchroń nas, Panie

Uchroń od zła i nienawiści.
Niechaj się odwet nasz nie ziści.
Na przebaczenie im przeczyste
Wlej w nas moc, Chryste.