Dzisiejszy tekst Wrońskiego "Bohaterska" wojna z pomnikiem to głos ws. wciąż ogromnej ilości radzieckich pomników na terenie Polski. Dziennikarz odnosi się do sprawy w kontekście ostatniej dewastacji pomnika gen. Iwana Czerniachowskiego w Pieniężnie.

Burmistrz Pieniężna, gdzie stoi pomnik, pyta: Co generał zrobił dla Polaków? Dla Polaków nic nie zrobił. Wszystko, co robił, robił nie w interesie Polski, ale w interesie Związku Radzieckiego, który był jego ojczyzną - zauważa Wroński i podkreśla jego zasługi.

Najmłodszy generał Armii Czerwonej - dostał awans w wieku 39 lat. To jego czołgi szły na szpicy kontruderzenia w czasie słynnej bitwy pod Kurskiem. On uczestniczył w przełamaniu frontu na Białorusi i prowadził ofensywę na Królewiec. Był jednym z najodważniejszych i najbardziej agresywnych dowódców. Właśnie dzięki takim dowódcom Armia Czerwona była w stanie pokonać Wehrmacht - wylicza niezliczone zasługi radzieckiego generała.

Dziennikarz tłumaczy Czerniachowskiego, że przecież działał na rozkaz. Na rozkaz Stalina aresztował płk. Krzyżanowskiego, na rozkaz Stalina bił Niemców  - stwierdza.

Wroński zaznacza, że związek generała z Pieniężnem polega na tym, że tu zginął, bo wizytował pierwszą linię walk. Uznajmy, że ten pomnik dokumentuje historyczny fakt  - nawołuje i dodaje śmiałe uzasadnienie stawiające znak równości między śmiercią Czerniachowskiego zbrodnią katyńską: Wszak od Rosjan wymagamy, by przyjęli do wiadomości historyczny fakt zbrodni katyńskiej i z szacunkiem traktowali polskie pomniki i cmentarze.

Co więcej, dziennikarz z Czerskiej przekonuje, że wbrew pozorom mamy jednak wobec generała dług wdzięczności. Tym, za co powinniśmy mu być wdzięczni, to np. możliwość mówienia w języku polskim.

Gdyby nie gen. Czerniachowski i podobni mu dowódcy, burmistrz nie byłby burmistrzem Pieniężna, ale Mehlsack, miejscowości w Prusach Wschodnich. Pomijam to, że dzięki zwycięstwu Armii Czerwonej nad hitlerowskimi Niemcami może to pytanie zadać po polsku. To także dzięki niemu dziennikarze mogą używać pięknego polskiego wyrażenia "komunistyczny oprawca" - tłumaczy.

Kończąc wątek Wroński zauważa, że mamy ogólnopolski problem z "pomnikami wdzięczności" czy jak twierdzi Instytut Pamięci Narodowej - "pomnikami komunistycznej dominacji".

Zapewne tego problemu nie będzie, jeśli zwycięży patriotyczna wersja historii lansowana przez część IPN i prawicowych publicystów - dodaje.

Wroński kończy swój tekst smutną konstatacją:

Nasze dzieci będą się uczyć, że II wojna światowa zaczęła się 17 września. Po 1945 r. Polska znalazła się pod drugą okupacją, najstraszniejszą i wyniszczającą, która trwała do 1989 r., a jak twierdzą niektórzy - do dziś. Tylko co to będzie miało wspólnego z prawdą?