– Propozycja wspólnego szkolenia wyszła od podoficerów szczecińskiej dywizji. Żołnierze chcieli sprawdzić, jak  przebiega szkolenie terytorialsów, poznać naszą metodykę i zasady, jakimi się kierujemy w przygotowaniu młodych żołnierzy – mówi gen. bryg. Wiesław Kukuła, dowódca WOT. – Bardzo chętnie zgodziliśmy się na ten eksperyment. Pomysł podoficerów pozytywnie zaopiniował także gen. bryg. Rajmund Andrzejczak, dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej – dodaje generał.

Eksperymentalne szkolenie z wojskami brony terytorialnej przeszło w lutym dwóch podoficerów z 5 Lubuskiego Pułku Artylerii w Sulechowie (jednostka podlega 12 Dywizji Zmechanizowanej ze Szczecina). – Młodszy chorąży Marcin Pawelski i st. sierż. Krzysztof Fiołka to wyszkoleni żołnierze, mają ogromne doświadczenie, specjalistyczną wiedzę i ugruntowaną pozycję w jednostce. Mimo to postanowili zmierzyć się z nowym wyzwaniem – mówi st. chor. szt. Andrzej Wojtusik, starszy podoficer dowództwa WOT.

W szybkim tempie

Na pomysł szkolenia w ramach „16-tki” WOT wpadł kilka miesięcy temu młodszy chorąży Pawelski. – Lubię się uczyć i poszerzać swoje horyzonty. Specjalizuję się w szkoleniu strzeleckim, mam też uprawnienia cywilne w tej dziedzinie. Ciekawiło mnie, jak w wojskach OT uczy się rekrutów strzelania. Nie było lepszego sposobu, by to sprawdzić, jak spróbować samemu – opowiada.

10 lutego podoficerowie Pawelski i Fiołka zameldowali się w 53 Batalionie Lekkiej Piechoty w Siedlcach. Tam dołączyli do grupy 50 cywilów, którzy właśnie zaczynali szkolenie podstawowe, by zostać żołnierzem terytorialnej służby wojskowej. – Zaledwie kilka osób wiedziało o tym eksperymencie. Wtajemniczeni nie byli ani instruktorzy, ani szeregowi. Podoficerowie działali zupełnie anonimowo – dodaje st. chor. szt. Wojtusik. Żołnierze zdjęli swoje naramienniki i stali się rekrutami.

Jak wyglądało dwutygodniowe szkolenie? 

Podoficerowie  trafili do jednej kompanii. Dostali takie samo wyposażenie i umundurowanie jak szeregowi, tak jak oni kwaterowali w namiotach i jadali w stołówce żołnierskiej. – Po wcieleniu, dopasowaniu mundurów i oporządzenia mieliśmy zajęcia instruktażowe z bhp, ochrony przeciwpożarowej i ochrony informacji niejawnych. Potem ruszyło regularne szkolenie – mówi st. sierż. Fiołka.

Każdy z terytorialsów wystrzelał ponad 80 sztuk amunicji, co jak twierdzą podoficerowie – jest bardzo dobrym wynikiem, bo jeszcze nie tak dawno szeregowi zasadniczej służby wojskowej podczas szkolenia unitarnego oddawali zaledwie po kilka lub kilkanaście strzałów.

Zaskoczenia nie było

Wśród zalet szkolenia podoficerowie wymieniają doskonałe przygotowanie programu ćwiczeń oraz dobre zarządzanie środkami bojowymi – amunicją i środkami pozoracji. – Dodatkową wartością szkolenia byli zaangażowani w nie profesjonaliści, między innymi dowódca kompanii szkolnej, instruktorzy wyszkoleni przez byłych specjalsów skupionych w mobilnych zespołach szkoleniowych – opowiada mł. chor. Pawelski.

Ale znalazły się i minusy. Podoficerowie przyznają, że kadra instruktorska była zróżnicowana pod względem doświadczenia. Nie wszyscy instruktorzy mieli odpowiednie przygotowanie do prowadzenia zajęć (dotyczy to głównie oficerów po rocznym studium oficerskim). Artylerzyści wskazują także na to, że większą rolę w szkoleniu młodych żołnierzy, np. na poziomie drużyn, powinni odgrywać podoficerowie, a nie oficerowie. Bo jak mówią, kapral doskonale pokieruje szkoleniem drużyny, podczas gdy dowodzeniem plutonu zgodnie z zasadami powinien się zająć podporucznik, przy okazji czerpiąc z doświadczeń starszych służbą kolegów.

–  Mimo pojawiających się głosów krytyki pod adresem WOT, jestem przekonany, że 16-dniowe szkolenie wystarczy, by przekazać żołnierzowi podstawy wojskowego rzemiosła. To dobry wstęp do dalszego, specjalistycznego szkolenia – potwierdza mł. chor. Pawelski.