Głównym problemem związanym z Konwencją jest fakt, że została ona oparta na radykalnych założeniach ideologicznych. Podstawowym pojęciem pojawiającym się w dokumencie jest „gender”. Termin ten zakłada, że kobiecość i męskość miałyby być konceptami powstałymi w wyniku nierównych stosunków władzy. Widoczne jest tu nawiązanie do doktryny marksistowskiej. Analiza dokumentów wydawanych przez Komitet GREVIO – organ monitorujący wykonywanie Konwencji stambulskiej, udowadnia, że nie jest możliwe wprowadzanie dokumentu w życie z pominięciem zawartych w nim genderowych rozwiązań.

Konwencja stambulska upatruje źródeł przemocy w zróżnicowaniu przyjętych w społeczeństwie ról kobiecych i męskich. Pomija ona inne patologie życia społecznego, takie jak uzależnienia, rozpad więzi rodzinnych czy seksualizacja wizerunku kobiet i dziewcząt w mediach. Z tego powodu, Konwencja nie walczy skutecznie ze zjawiskiem przemocy. Badania Agencji Praw Podstawowych oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju potwierdzają, że w krajach, w których wprowadzono rozwiązania podobne do tych, zawartych w Konwencji, statystyki przemocy pozostają na wysokim poziomie.

Genderowy dokument nie jest powszechnie akceptowany przez społeczność międzynarodową. Do tej pory nie przyjęło go 13 państw Rady Europy, co stanowi 43 proc. ludności całego jej obszaru. W ostatnim czasie przeciwko ratyfikacji Konwencji stambulskiej wypowiedziały się stanowczo parlamenty Węgier i Słowacji, natomiast w 2018 r. została ona uznana przez bułgarski Trybunał Konstytucyjny za sprzeczną z tamtejszą ustawą zasadniczą.

Raport Ordo Iuris, oprócz analizy zagadnień dotyczących Konwencji, zawiera także projekt Konwencji o prawach rodziny. Dokument ten ma na celu zagwarantowanie podstawowych praw przysługujących rodzinie. Proponowana przez Ordo Iuris Konwencja, opierając się na wiedzy naukowej, w sposób prawidłowy identyfikuje rzeczywiste przyczyny przemocy i proponuje skuteczne rozwiązania mające na celu walkę z tym zjawiskiem.