Przełomowe odkrycie w sprawie powstania Ziemi

Nowe badania oparte na analizie izotopów w najstarszych skałach ziemskich oraz próbkach księżycowych zebranych podczas misji Apollo wykazały, że planeta Theia – obiekt odpowiedzialny za powstanie Księżyca w wyniku gigantycznego zderzenia – powstała w wewnętrznej części Układu Słonecznego, znacznie bliżej Słońca niż pierwotna Ziemia. Przez dekady dominująca hipoteza wielkiego zderzenia (Giant Impact Hypothesis) zakładała, że Theia mogła powstać zarówno bliżej, jak i dalej od Słońca niż Ziemia. Brak bezpośrednich pozostałości tej planety (została praktycznie całkowicie zniszczona i wtopiona w Ziemię oraz Księżyc) uniemożliwiał jednak precyzyjne określenie jej pochodzenia.

Naukowcy z Francji, Niemiec i Stanów Zjednoczonych przeanalizowali izotopy żelaza, chromu, cyrkonu i molibdenu w próbkach ziemskich i księżycowych. Te pierwiastki działają jak „chemiczne odciski palców”, których proporcje różnią się w zależności od odległości od Słońca w momencie formowania się ciał niebieskich. Zespół przeprowadził setki symulacji komputerowych, odtwarzając możliwe scenariusze składu chemicznego młodej Ziemi i Thei. Tylko modele zakładające, że Theia powstała w gorętszej, wewnętrznej części Układu Słonecznego, były w stanie wyjaśnić obecne proporcje izotopów obserwowane zarówno na Ziemi, jak i na Księżycu.

To niezwykłe, że możemy z taką precyzją określić miejsce pochodzenia planety, która przestała istnieć 4,5 miliarda lat temu i została dosłownie rozpylona – komentuje Jake Foster, astronom z Royal Observatory Greenwich, który nie brał udziału w badaniu.

Odkrycie ma daleko idące konsekwencje nie tylko dla zrozumienia powstania Księżyca, ale także dla modeli formowania się planet w młodych układach słonecznych. Wyniki sugerują, że procesy akrecji* i migracji planet w pierwszych milionach lat po powstaniu gwiazdy mogą być znacznie bardziej dynamiczne i złożone niż dotychczas przyjmowano.

___________________________________________________________________________________________________

*Akrecja (z łac. accretio – przyrost) to w astronomii i planetologii proces, w którym ciało niebieskie (np. planeta, gwiazda lub księżyc) stopniowo powiększa swoją masę przez przyciąganie grawitacyjne i „wchłanianie” otaczającego materiału: pyłu, gazu, odłamków skalnych czy całych mniejszych obiektów (tzw. planetezymali).

Źródło: Republika

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.

Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google. 

Jesteśmy na Youtube: Bądź z nami na Youtube

Jesteśmy na Facebooku: Bądź z nami na FB

Jesteśmy na platformie X: Bądź z nami na X