Wcześniej władze zdymisjonowały tysiące funkcjonariuszy policji, dziesiątki prokuratorów oraz kilku członków kierownictwa telewizji państwowej. Uważa się to za odpowiedź na prowadzone obecnie dochodzenie w sprawie korupcji na najwyższych szczeblach administracji państwowej, co stanowi dla premiera Recepa Tayyipa Erdogana największe wyzwanie od czasu, gdy 11 lat temu stanął na czele rządu.

Z nieoficjalnych doniesień wynika, że śledczy badają domniemane przypadki korupcji w państwowym banku i łapownictwa przy dużych inwestycjach budowlanych, ale do publicznej wiadomości nie podano jeszcze żadnych szczegółów na ten temat.

Erdogan twierdzi, że dochodzenie, które rozpoczęło się przed miesiącem wraz z aresztowaniem szeregu osób, w tym synów trzech urzędujących ministrów, to element podejmowanej przez wymiar sprawiedliwości próby faktycznego zamachu stanu. Natomiast zdaniem oponentów premiera obecna czystka w instytucjach państwowych zlikwiduje niezawisłość sądów i prokuratury oraz spacyfikuje policję i media.

– To jak ponowne formatowanie komputera. Zmieniają cały system i ludzi na różnych stanowiskach, by ochronić rząd – powiedział agencji Reuters Akin Unver, wykładowca stosunków międzynarodowych na uniwersytecie Kadir Has w Stambule.

Jak podały w sobotę tureckie media, najnowsze zwolnienia objęły zastępcę szefa państwowego nadzoru bankowego BDDK i dyrektorów dwóch jego departamentów. Zdymisjonowano również pięciu kierowników wydziałów w nadzorującym usługi łącznościowe i internet Zarządzie Telekomunikacji (TIB) i kilka osób w państwowej telewizji TRT, w tym szefów wydziałów i redaktorów wyższej rangi.

Erdogan sugeruje, że śledztwo antykorupcyjne, które doprowadziło już do ustąpienia trzech ministrów, służy interesom jego przebywającego na emigracji w USA politycznego przeciwnika Fethullaha Gulena - muzułmańskiego duchownego i przywódcy ruchu Hizmet, który ma na terenie Turcji liczne placówki oświatowe i charytatywne.

Na razie brak jednak oznak, by w konserwatywnych kręgach społeczeństwa tureckiego nastąpił wyraźniejszy spadek poparcia dla Erdogana oraz jego umiarkowanie islamistycznej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP).