Papież Franciszek, otwierając obrady nadzwyczajnego synodu biskupów na temat rodziny, zaapelował do jego uczestników, by wypowiadali się jasno i mówili wszystko to, co czują. Prosił ojców synodalnych, by nie obawiali się jego obecności.
– Jednocześnie słuchajcie i przyjmujcie z otwartym sercem to, co mówią bracia – wezwał Franciszek w krótkim przemówieniu do 250 uczestników zgromadzenia.
Mówić z wolnością i szczerością, słuchać z pokorą – taką postawę wskazał papież biskupom. Podkreślił, że jego obecność stanowi gwarancję dla wszystkich.
Franciszek zwrócił uwagę na to, że biskupi mają obowiązek przedstawić problemy lokalnych Kościołów związane z tematyką rodziny.
– Podstawowy warunek jest następujący: mówić jasno, niech nikt nie mówi: Tego nie można powiedzieć tak czy tak+, należy mówić wszystko, co się czuje – stwierdził.
Następnie ujawnił: – Po ostatnim konsystorzu w lutym 2014 roku, na którym mówiono o rodzinie, jeden z kardynałów wyznał mi: „Szkoda, że niektórzy kardynałowie nie mieli odwagi powiedzieć pewnych rzeczy z lęku przed papieżem, z obawy, że papież myśli inaczej”.
– Tak nie można. To nie jest synodalność – oświadczył Franciszek.
Włoska prasa w poniedziałek obszernie informuje o synodzie na temat rodziny, zwracając uwagę w komentarzach na to, że stawką jest wręcz faktyczne przywództwo papieża, który chce reform i odnowy Kościoła. Zgromadzenie to, jak ocenił komentator dziennika „La Repubblica”, pokaże, czy katolicyzm odzyska zdolność trafiania do współczesnych sumień.
To dopełnienie Soboru Watykańskiego II – ocenia publicysta rzymskiego dziennika.
Na jego łamach wypowiedział się również niemiecki kardynał Walter Kasper, który jest gorącym zwolennikiem zmiany postawy wobec rozwodników w nowych związkach, w duchu miłosierdzia i zrozumienia dla konkretnych sytuacji. To jedna z najbardziej delikatnych kwestii, która będzie poddana pod dyskusję na synodzie. Kardynał Kasper wyraził obawy, że obrady mogą zostać zdominowane przez „akademickie dyskusje doktrynalne”. Wtedy, dodał, uwadze umknie orędzie miłości Chrystusa i konieczność wsłuchiwania się w potrzeby ludzi, z ich wadami, radościami i cierpieniami.