O tym że mędrców było trzech, wnioskujemy na podstawie liczby przyniesionych darów opisanych w Ewangelii wg św. Mateusza – wskazał ksiądz Nowak z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

W trakcie dzisiejszej uroczystości, upamiętnione są trzy bardzo ważne wydarzenia- pokłon trzech króli, chrzest Jezusa oraz pierwszy cud w Kanie Galilejskiej.

Święto Objawienia Pańskiego ma swoje źródło w Egipcie. Już w III w. naszej ery, czczono tam chrzest Jezusa Chrystusa traktując go jako pełne objawienie Syna Bożego.

Data ustanowienia święta na 6 stycznia nie jest przypadkowa. Dzień wcześniej w Egipcie obchodzone było święto pogańskie narodzenia boga światła, kiedy to wody Nilu miały zmieniać się w krew. Powodem wierzenia w cud zmiany wód rzeki było najprawdopodobniej to, że padające wtedy deszcze zbierały z nabrzeży piasek czerwonego koloru barwiąc wody na ten kolor. Chrześcijanie natomiast, wykorzystali ten fakt wspominając pierwszy cud Jezusa, który w Kanie Galilejskiej przemienił wodę w wino.

Najważniejszym jednak faktem przy święcie objawienia jest oddanie pokłonu przez mędrców Jezusowi Chrystusowi, jako symbol objawienia Boga całemu światu.

Istnieją różne interpretacje pism, odnośnie przybyłych mędrców. Jako że mieli oni być przedstawicielami wszystkich stron świata, a wtedy znano jedynie trzy kontynenty- Europę, Azję oraz Afrykę, wskazuje się trzech mędrców i też z tego powodu, każdy z nich ma inny kolor skóry.

Biblia nie podaje także wcale imion „królów” przybyłych do Jezusa. Imiona Kacper, Melchior oraz Baltazar zostały im przypisane w okresie średniowiecza. Jako że święto związane były z trzeba wydarzeniami: chrztem (łac. „Baptesimus”), weselem w Kanie Galilejskiej („Matrimonium”) oraz z oddaniem pokłonu mędrców („Cogito”- poznaję). Od tych wyrazów, utworzone dopiero zostały imiona, które nadano Królom. Identyczne litery: C, M i B rozpoczynały również wyrażenia: "Christus Multorum Benefactor" - Chrystus wielu (osobom) dobroczyńcą oraz "Christus Mansionem Benedicat" - „Chrystus mieszkania błogosławi".

Zwyczaj pisania kredą znaków na drzwiach jest bardzo stary - pochodzi jeszcze ze starotestamentowej Księgi Wyjścia, gdzie mowa jest o przejściu Anioła Śmierci przez Egipt, który oszczędził tych, których drzwi były specjalnie oznaczone. Stąd wziął się wśród Żydów zwyczaj znakowania wejść do swoich namiotów, co miało być symbolem tego, że Jahwe jest wśród nich. Zwyczaj ten zaadaptowany został także i przez chrześcijan.