NASZ NEWS: Znów ruszyła machina propagandowa Strajku Kobiet – reklamy, które mają uratować Rafała Trzaskowskiego

Reklamy „CHCESZ TAKIEJ POLSKI?!”. Co dokładnie widać?

Pierwsza kreacja, opublikowana 23 maja, ozdobiona jest wielkim czerwonym nagłówkiem „CHCESZ TAKIEJ POLSKI?!”. Na czarnym tle umieszczono trzy zdjęcia polityków: Przemysław Czarnek – podpisany jako „PREMIER 2027”, Karol Nawrocki – „PREZYDENT 2025”, oraz Jacek Sasin – „MINISTER 2027”. Kompozycja jest prosta: twarze przycięte na czarnym tle, skontrastowane z pogrubioną czcionką, która ma uderzać w odbiorcę efektem rodem z plakatów grozy.

Drugi wariant, „RZĄD 2027”, idzie jeszcze dalej. Nad hasłem „CHCESZ TAKIEJ POLSKI?!” widzimy galerię aż dziewięciu polityków prawicy – od Jarosława Kaczyńskiego przez Mateusza Morawieckiego i Zbigniewa Ziobrę po Antoniego Macierewicza. Na środku podniesiona dłoń Joanny Lichockiej w geście, który kojarzy się z jej słynnym „gestem Lichockiej” z 2020 r. – symboliczny „środkowy palec” wobec przeciwników. Tło jest czarne, czerwień krzyczy: „RZĄD 2027”. Całość ma budzić lęk przed powrotem PiS-u do władzy.

Zasięgi i pieniądze

Według panelu menedżera reklam Meta, obie kampanie łącznie osiągnęły od 21 maja już ponad 300 000 wyświetleń. Koszt? Dla pierwszej reklamy system podaje widełki 100–199 zł i zasięg 20–25 tys. odsłon. Druga – znacznie mocniej dofinansowana – pochłonęła 800–899 zł, generując 250–300 tys. wyświetleń. Oznacza to, że w ciągu zaledwie dwóch dób Strajk Kobiet przeznaczył na agitację przeciwną Nawrockiemu niemal 1 000 zł i dotarł do setek tysięcy internautów – w samym środku ostatnich dni poprzedzających finał kampanii.

To jednak tylko najnowsza odsłona większej operacji. Jak ujawniliśmy wcześniej, w pierwszej turze prezydenckiego wyścigu organizacja wydała na anty-PiS-owskie materiały co najmniej 18 000 zł, co potwierdza raport dostępny w Bibliotece Reklam. W sumie mówimy więc o kilkudziesięciu tysiącach złotych wydanych poza oficjalnymi limitami, które obowiązują kandydatów i ich komitety.

Prawo mówi jasno: kampanię prowadzi tylko komitet

Zgodnie z art. 106 §1 Kodeksu Wyborczego „agitację wyborczą może prowadzić każdy komitet wyborczy i każdy wyborca” – ale tylko na własny koszt, bezpośrednio, w sposób nieprzekraczający zwykłej, indywidualnej ekspresji. Gdy w grę wchodzą płatne kampanie, w praktyce zachodzi finansowanie profesjonalnej reklamy wyborczej. Tu wchodzą w życie rygory rozdziału 15 Kodeksu: wydatki musi ponosić komitet, z konta wyborczego, w ramach limitu i podlegają sprawozdaniu do PKW.

Państwowa Komisja Wyborcza w stanowisku z 26 września 2018 r. podkreślała wprost, że „zakup powierzchni reklamowej w mediach społecznościowych przez podmiot trzeci stanowi finansowanie kampanii wyborczej, które – jeżeli służy poparciu konkretnego kandydata – musi zostać wykazane w sprawozdaniu finansowym komitetu” PKW.

Strajk Kobiet nie jest komitetem Rafała Trzaskowskiego. Mimo to wyświetla materiały z jednoznacznym komunikatem: „Idziemy ***** *** 1 go czerwca!” – kodując w ocenzurowanym sloganie wulgarne „J***ć PiS”. Tak jawne finansowanie reklam oczerniających kandydata A (Nawrockiego) w oczywisty sposób pomaga kandydatowi B (Trzaskowskiemu). Sprawa ta powinna zostać więc zbadana przez Państwową Komisję Wyborczą.

To już kolejna seria reklam, które uderzają bezpośrednio w Karola Nawrockiego, wspierając przy tym Rafała Trzaskowskiego. Tylko przed pierwszą turą Ogólnopolski Strajk Kobiet wydał 18 tysięcy złotych na podobne kreacje, o czym pisałem w majowym raporcie. Skala zjawiska oraz istniejąca możliwość omijania obecnych regulacji wyborczych powinna zostać zbadana przez PKW – komentuje Piotr Okulski – ekspert ds. komunikacji strategicznej z Obserwatorium Rozwoju Gospodarki i Demokracji.

Polityczny kontekst: wyrównywanie „słupków” przed II turą

Sondaże wskazują minimalną różnicę między pretendentami. W badaniach obaj rywale wchodzą w decydującą fazę z poparciem rzędu 47–48 proc. przy wciąż kilkuprocentowej grupie niezdecydowanych. W niektórych badaniach Rafał Trzaskowski zaczyna wprost przegrywać ze swoim konkurentem Karolem Nawrockim. Innymi słowy – każdy impuls mobilizacyjny może zaważyć o wyniku.

Dla sztabu Trzaskowskiego jednymi z najcenniejszych są głosy młodych kobiet z dużych miast – to dokładnie ten segment, który przez lata aktywizował Strajk Kobiet. Nic dziwnego, że właśnie w tej grupie wiekowej najczęściej widoczne są sponsorowane posty OSK. Meta pozwala precyzyjnie targetować reklamy według płci, wieku i lokalizacji – narzędzie idealne do „miękkiego” obejścia górnego limitu wydatków przypisanego oficjalnemu komitetowi kandydata.

Reakcje – czyli… ich brak

Na razie Państwowa Komisja Wyborcza milczy. Nie zareagowało również Ministerstwo Cyfryzacji nadzorujące NASK, choć hashtag #TrzaskNASK – spopularyzowany przez internautów krytykujących Strajk Kobiet i inne niejasnego pochodzenia kampanie reklamowe w tej kampanii – wprost sugeruje, że państwowy operator powinien przeciwdziałać nielegalnej agitacji.

Milczą też liberalne media, które w innych okolicznościach chętnie grzmią o „ciemnych pieniądzach” i „farmach trolli”. Tymczasem mamy tu jasny przykład wykorzystywania prywatnych środków organizacji społecznej do wpływania na wynik głosowania, bez ujawniania źródeł finansowania, z pominięciem limitów i procedur sprawozdawczych.

Sprawa reklam Strajku Kobiet to coś więcej niż kolejny epizod „brudnej” walki politycznej. To test, czy polskie instytucje potrafią nadążyć za cyfrową rzeczywistością kampanii wyborczych. Jeśli nie – każda następna elekcja będzie coraz bardziej zdominowana przez mgławicę „niezależnych” NGO-sów i fundacji, w praktyce działających jako nieformalny aparat propagandowy partii opozycyjnych.

Kreacje oparte na strachu i demonizacji

Mechanizm emocjonalny zastosowany w spotach OSK jest prosty:

1. Personalizacja lęku – zamiast abstrakcyjnych haseł pojawiają się bardzo konkretne twarze i funkcje: „Czarnek – Premier”, „Kaczyński – wicepremier”, „Ziobro – minister sprawiedliwości”.
2. Czarne tło i czerwona czcionka – klasyczna kolorystyka alarmu, kojarzona z zagrożeniem.
3. Terminowe odliczanie – data „2027” ma stworzyć poczucie nieuchronności: „jeśli teraz nie zareagujesz, taki scenariusz się ziści”.
4. Wulgarny okrzyk mobilizacyjny – skrót „***** ***” utrwala skrajnie negatywną emocję wobec PiS, a jednocześnie buduje wspólnotę „wtajemniczonych”.

Tego typu komunikacja – nastawiona nie na przekonywanie programem, lecz na wzbudzanie strachu – jest klasycznym przykładem tzw. „negative campaigning”. W Polsce jest ona legalna, o ile prowadzi ją uprawniony podmiot i finansuje z transparentnego źródła. 

Źródło: Analiza Portalu TV Republika

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.

Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google. 

Jesteśmy na Youtube: Bądź z nami na Youtube

Jesteśmy na Facebooku: Bądź z nami na FB

Jesteśmy na platformie X: Bądź z nami na X