Wiele gatunków zwierząt przekazuje sobie ważne informacje poprzez społeczne uczenie się, polegające na tym, że jeden osobnik uczy się poprzez obserwację lub interakcję z innym. Wcześniejsze badania sugerowały, że wilki i psy domowe są zdolne do takiej formy uczenia się, a także wykazują tzw. obserwacyjną pamięć przestrzenną. To ta umiejętność sprawia, że są w stanie zapamiętać, gdzie ktoś inny - człowiek lub zwierzę - ukrył zapasy pokarmu, a następnie je ukraść. Jednak do tej pory nie zbadano, czy pomiędzy wspomnianymi gatunkami istnieją jakieś różnice na tym polu. Aby rzucić na tę kwestię nowe światło, dr Sebastian Vetter z Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu przeprowadzili badanie obejmujące 9 dziko żyjących wilków oraz 8 psów. Wraz ze współpracownikami testował zdolność każdego zwierzęcia do odnalezienia 4, 6 lub 8 skrzynek z jedzeniem. W niektórych przypadkach zwierzęta widziały moment ukrywania skrzynek przez człowieka, w niektórych nie.

Okazało się, że zarówno psy, jak i wilki szybciej i częściej znajdowały skrzynki z kuszącą zawartością, kiedy widziały chowającą je osobę. Sugeruje to, że zwierzęta wcale nie kierowały się w pierwszej kolejności węchem, ale właśnie pamięcią. Zdaniem naukowców stanowi to kolejny dowód potwierdzający hipotezę, że oba te gatunki mają obserwacyjną pamięć przestrzenną.

Jednak niezależnie od tego, czy widziały moment ukrywania jedzenia, czy też nie, wilki były dużo lepsze od psów w znajdowaniu skrzynek. Badacze uważają, że może to wynikać nie tyle z różnego poziomu obserwacyjnej pamięci przestrzennej, ale raczej z różnic w innych cechach, takich jak wytrwałość i motywacja związana z jedzeniem.

„Chociaż udomowienie prawdopodobnie wpłynęło na wiele cech psów i ich gotowość do przystosowywania się do ludzi, to wyniki naszego badania pokrywają się z wcześniejszymi ustaleniami sugerującymi, że zdolności poznawcze psów i wilków nie różnią się zbytnio” - podsumowują autorzy publikacji.