Według komunistycznej propagandy PKWN powstał na mocy ustawy KRN uchwalonej 21 lipca. Ustawę mieli podpisać przewodniczący KRN Bolesław Bierut oraz przewodniczący PKWN Edward Osóbka-Morawski. Obu w tym czasie nie mogło być w Chełmie, który został opanowany przez Armię Czerwoną. W dodatku 21 lipca nie odbyło się żadne posiedzenie KRN.

W rzeczywistości PKWN został powołany w Moskwie na osobiste polecenie Stalina. Członkowie PKWN, z Edwardem Osóbką-Morawskim na czele, zostali przewiezieni do Chełma samolotami dopiero 27 lipca.

Władysław Gomułka w „Pamiętnikach” przyznał, że PKWN został sformowany w Związku Sowieckim, bez wiedzy członków KRN. „O powołaniu PKWN dowiedzieliśmy się z nasłuchu moskiewskiej stacji radiowej »Kościuszko« i innych sowieckich rozgłośni. Ani członkowie KC PPR, ani pozostali w kraju członkowie KRN nie wiedzieli nawet o zamiarach powołania PKWN” – pisał Gomułka.

„KRN nigdy nie uchwaliła ustawy o utworzeniu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W konsekwencji PKWN nigdy nie zaistniał w sensie prawnym, nawet w ustawodawstwie Polski Ludowej. Był więc organem nie tylko nielegalnym, ale i prawnie nieistniejącym. Zaistniał tylko faktycznie” – czytamy w publikacji IPN pt. „Sprzeczne narracje…”.

Dekrety PKWN były zatem przez wydawane nieistniejący prawnie organ. PKWN był nie tylko uzurpacją w świetle konstytucji kwietniowej, ale wręcz ośrodkiem zdrady narodowej.

Mimo to 22 lipca był uroczyście obchodzony jako Święto Odrodzenia Polski. Kolejne rocznice ogłoszenia manifestu PKWN były w Polsce Ludowej najważniejszym świętem państwowym. Organizowano festyny i oddawano do użytku najważniejsze inwestycje. Święto zniesiono w 1990 r.