Jako 12-latek narażał siebie i rodzinę, pomagając więźniom Majdanka

W 1943 r. Ryszard Kukuryka miał 12 lat, choć w niemieckich papierach udało się zrobić z niego 14-latka, by mógł podjąć pracę i zarobić na swoje rodzeństwo. W

domu na przedmieściach Lublina, pod okupacją hitlerowską, zabrakło ojca, który w 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej jako jeniec wojenny.

Chłopiec jako najstarszy musiał utrzymać siebie, matkę i trzech młodszych braci.

Pracował w Lublinie w niemieckiej firmie Deutsche Ausrüstungswerke, która przejęła obóz pracy dla Żydów.

Firma budowała mierzącą pół kilometra strzelnicę dla żołnierzy Wehrmachtu.

Młody Ryszard pracował tam wraz z dowożonymi na miejsce żydowskimi więźniami Majdanka. Chłopiec pomagał im, mimo że groziło to śmiercią. Wykorzystując chwile przestoju w pracy, wpadał do pobliskiego lasu i zrywał całe bukiety czarnych jagód. Upychał je pod ubranie, do kieszeni, gdzie się dało, po czym wracał na miejsce budowy.

Czytaj więcej w dzisiejszej „Gazecie Polskiej Codziennie”.