Budowa radiostacji rozpoczęła się w Częstochowie w 1943 r., podjęli się jej krótkofalowcy Antoni „Biegły” Zębik i Aleksander Drożdż. Maszyna znalazła się w Warszawie w noc sylwestrowa z 1943 na 1944 r. Po wybuchu walk, podczas pierwszego transportu urządzenia do Śródmieścia, został zastrzelony łącznik – Stefan Chojecki, a porzucona na ulicy "Błyskawica" uległa zmoczeniu. Szybko padła decyzja o budowie kolejnej radiostacji („Burzy”) która miała służyć do momentu wysuszenia poprzedniczki. Użyto w niej min. elementów zgromadzonych w mieszkaniu pisarza Juliusza Kaden-Bandrowskiego. Sama „Błyskawica” została ponownie uruchomiona 8 sierpnia.

Komendantem radiostacji przez cały okres walk był Jan Gieorgica „Grzegorzewicz”. Słynna zapowiedź programu  "Halo! Tu Błyskawica, Stacja Nadawcza Armii Krajowej w Warszawie na fali 32,8 m" towarzyszyła powstańcom do ostatniego dnia walk. W związku z kapitulacją 4 października „Grzegorzewicz” zniszczył obsługiwaną przez siebie jednostkę.

Program radiostacji był niezwykle bogaty, zawierał min. dziennik, reportaże, muzykę i recytacje wierszy. Audycję rozpoczynała i kończyła „Warszawianka”. Nadawano również skierowane do wroga niemieckojęzyczne programy propagandowe.