500 tys. cudzoziemców rocznie otrzymuje nakaz opuszczenia UE ze względu na nielegalny wjazd. Zaledwie 38 proc. z nich powraca do swego kraju pochodzenia lub kraju, z którego przybyli do UE. W przypadku powrotów do państw spoza Europy odsetek ten sięga 30 proc. - podaje ETO.

Europejski Trybunał Obrachunkowy opublikował dokument na temat powrotów nielegalnych migrantów z UE. Kontrolerzy stwierdzili w nim, że jedną z przyczyn tej stosunkowo niewielkiej skuteczności readmisji są trudności we współpracy z państwami pochodzenia migrantów. Zapowiedzieli też, że zbadają głębiej tę kwestię.

ETO wskazuje w raporcie, że cześć państw trzecich niechętnie angażuje się w negocjacje z UE umów o readmisji, na podstawie których nielegalni imigranci mają być wydalani z Unii, głównie ze względów związanych z polityką wewnętrzną. Obawiają się one, że takie umowy wywołałyby sprzeciw ich społeczeństw. Dlatego, jak wskazuje Trybunał, Komisja Europejska skoncentrowała się na opracowywaniu praktycznych rozwiązań dotyczących współpracy z tymi państwami i wprowadziła pewne niewiążące prawnie mechanizmy w zakresie powrotów.

Kontrolerzy ETO zapowiedzieli, że zamierzają zbadać obecną sytuację i ocenić postępy, jakie UE poczyniła od 2015 r. w tej kwestii. Kontrola Trybunału obejmie również proces negocjowania umów o readmisji między UE a państwami trzecimi, a także wsparcie Komisji i skierowane do państw trzecich zachęty do zacieśnienia współpracy w zakresie powrotów nielegalnych migrantów.

Kontrolerzy zamierzają zbadać około 60 unijnych projektów związanych z readmisją i ponowną integracją migrantów o nieuregulowanym statusie, których łączna wartość wynosi 641 mln euro.

Pojęcie „powroty” odnosi się do sytuacji, w której obywatele państw trzecich wracają – na zasadzie dobrowolności lub pod przymusem – do swojego państwa pochodzenia, do państwa tranzytu lub do wybranego przez siebie państwa niebędącego członkiem UE, które zgodzi się ich przyjąć.

Na mocy przepisów prawa międzynarodowego państwa zobowiązane są do readmisji swoich własnych obywateli. Współpraca w tej kwestii stanowi element dialogu politycznego prowadzonego przez UE z państwami trzecimi – odpowiadają za nią Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych i państwa członkowskie.

W 2015 r. Komisja opublikowała plan działania UE w zakresie powrotów nielegalnych migrantów, w którym stwierdziła, że aby system powrotów był skuteczny, w stosunkach z państwami trzecimi należy priorytetowo traktować kwestię readmisji migrantów o nieuregulowanym statusie. W 2016 r. wprowadziła ona ramy partnerstwa w dziedzinie migracji. Ich celem było zacieśnienie współpracy z priorytetowymi państwami pochodzenia i tranzytu. Miało to zostać osiągnięte m.in. poprzez politykę wizową, pomoc rozwojową i zaangażowanie dyplomatyczne.

PAP