Szef rosyjskiej Służby Wywiadu Zagranicznego (SWR) oraz przewodniczący Rosyjskiego Towarzystwa Historycznego (RIO) Siergiej Naryszkin tłumaczy na łamach rosyjskiej prasy, że „ZSRR musiał zawrzeć w 1939 roku pakt o nieagresji z III Rzeszą (pakt Ribbentrop-Mołotow)”.
Z okazji 80. rocznicy zawarcia porozumienia Ribbentrop-Mołotow, na łamach rosyjskiej prasy ukazał się obszerny artykuł, zatytułowany „Nie było innego wyjścia”.
Pakt ten Naryszkin nazywa "taktycznym porozumieniem z Hitlerem" i przekonuje, że "głównym kryterium jego celowości było bezpieczeństwo narodowe". Szef SWR ocenia, że porozumienie z Adolfem Hitlerem "zapewniło Związkowi Sowieckiemu kilka lat pokoju i pomogło przesunąć na zachód granicę z Niemcami".
W publikacji Naryszkin zauważa, że "raptowna zmiana kursu polityki zagranicznej władz sowieckich miała wiele przyczyn". Opisując sytuację polityczną w Europie po I wojnie światowej, zauważa on m.in., że wzdłuż granic ZSRR na zachodzie "powstał 'kordon' z państw powstałych na gruzach Imperium Rosyjskiego", z których największym była Polska. Zdaniem Naryszkina w 1921 roku Polska "zagarnęła od Rosji terytoria Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy".
Naryszkin, odnosząc się do polityki Wielkiej Brytanii i Francji przed wybuchem II wojny światowej, przekonuje że "dążenie do zniszczenia Związku Sowieckiego, a potem banalna głupota" skłaniały te kraje do "pójścia na bezprecedensowe ustępstwa" wobec Hitlera. W kwietniu 1939 roku Francja i Wielka Brytania rozmawiały z ZSRR o utworzeniu koalicji antyhitlerowskiej. "Dokumenty zdobyte m.in. przez sowiecki wywiad zagraniczny przekonują, że oficjalny Londyn nawet nie próbował porozumieć się z Moskwą" – zapewnia szef SWR. Podtytuł jego artykułu głosi, iż decyzja o zawarciu paktu z Niemcami "oparta była na dokładnych danych wywiadu".
Siergiej Naryszkin jest dyrektorem SWR od jesieni 2016 roku, jest jednym z najbliższych współpracowników prezydenta Rosji Władimira Putina. Rosyjskie media wskazują, że razem szkolili się oni w latach 1978-1982 w Instytucie Pierwszego Zarządu Głównego KGB, obecnej Akademii Wywiadu Zagranicznego. W pierwszej połowie lat 90. pracowali razem w merostwie Petersburga. Od 2011 roku był przewodniczącym Dumy Państwowej, niższej izby parlamentu. Z racji swych funkcji zasiada w Radzie Bezpieczeństwa Rosji.