Ojciec Rafał Sztejka podkreślał dziennikarski profesjonalizm Turskiego. - Starał się być człowiekiem nieograniczonych kompetencji. Szukać prawdy i ją pokazywać. Nie zostawiać człowieka z niezliczoną ilością pytań ale starać się otwierać okna i drzwi, aby mógł on do tej prawdy dojść sam - powiedział o zmarłym o. Sztejka. Przypomniał także zamiłowania Turskiego do m.in. muzyki i wędkarstwa.

Prezes TVP Juliusz Braun powiedział, że Turski "był i pozostanie jedną z twarzy Telewizji Polskiej. Jedną z jej najważniejszych osobowości". Jak podkreślał "dzisiaj często hasłem dziennikarskim jest „szybciej”. Andrzej Turski, jak myślę, miał inne zawołanie: „mądrzej". - Starał się nam pokazać świat - dodał.

- Imponował profesjonalizmem, szacunkiem dla słuchaczy, telewidzów i instytucji dla których pracował. Był wymagający przede wszystkim wobec siebie, był mistrzem formy, dbał o nią jak o największy skarb. Tego wymagał szacunek dla słuchacza. Był mistrzem w zawodzie i to mistrzem, koronowanym przez równych sobie, nie przez żadną władzę - powiedział prezes Zarządu Polskiego Radia, Andrzej Siezieniewski.

- Był także wspaniałym nauczycielem. Miał bardzo dobry kontakt z „czeladnikami” w zawodzie. Był dla nich życzliwy i wyrozumiały. Był wymagający, nawet surowy, ale wszyscy, którzy mieli okazję zetknąć się z nim na swojej drodze zawodowej, są mu za tę surowość wdzięczni - dodał.

Dziennikarz spocznie w rodzinnym grobie w podwarszawskim Słomczynie, obok - zmarłej w 2011 r. - żony Zofii.

Zmarł 31 grudnia 2013 r. Od lat zmagał się z cukrzycą, przeszedł także długą walkę z chorobą nowotworową. Miał 70 lat.

Na początku grudnia dziennikarz zrezygnował z prowadzenia "Panoramy" w TVP2, tłumacząc się zmęczeniem i wiekiem. Kilka dni później dziennikarz w ciężkim stanie trafił do szpitala.

Andrzej Turski urodził się 25 stycznia 1943 r. w Warszawie. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, następnie dziennikarstwo. Od 1968 r. pracował w Redakcji Młodzieżowej Polskiego Radia, a w latach 1980-82 był naczelnym redakcji. Przez 16 lat, w latach 1974-1990 należał do PZPR.  W okresie PRL, także w okresie stanu wojennego pełnił kierownicze stanowiska w mediach. Był dyrektorem III Programu Polskiego Radia i naczelnym Programu I. Współtworzył m.in. audycje "Radiokurier", "Sygnały dnia" i "W samo południe". Swoją telewizyjną karierę rozpoczął w 1987 roku, kiedy trafił do Telewizji Publicznej, gdzie pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego TVP1. Następnie od 1991 roku był wiceszefem TAI. Wraz z Józefem Węgrzynem był pomysłodawcą "Teleexpressu".