Przypadek Iwulskiego potwierdza funkcjonowanie "systemu doboru sędziów". Z PRL gładko do III RP

Publikowane przez „Codzienną”, znalezione w archiwach IPN, przeczą stwierdzeniu prof. Małgorzaty Gersdorf, że sędziowie tacy jak prezes Józef Iwulski, którzy w 1990 r. stanowili kadrę Sądu Najwyższego, zostali dogłębnie zweryfikowani i zdekomunizowani przez ówczesnego I prezesa Sądu Najwyższego Adama Strzembosza.

Niejasne kryteria sędziego Strzembosza

Od czasów PRL do dziś nie przeprowadzono formalnej lustracji składu Sądu Najwyższego. A warto przy tym pamiętać, że w 1982 r. 92 proc. sędziów SN było członkami partii – reprezentowali w przeważającej części PZPR i zjednoczone z nią ZSL i SD. Jednocześnie w 1990 r. po korektach w składzie SN pozostało w nim 40 proc. sędziów z PRL, pozostałych zaś dobrano według niejasnych kryteriów.

Obronę Sądu Najwyższego przed zmianami podsumował we wtorek rzecznik SN Michał Laskowski, odpowiadając dziennikarce Dominice Wielowieyskiej na pytanie, czy lepiej byłoby, gdyby w wolnej Polsce w SN nie zasiadali sędziowie, którzy skazywali opozycjonistów w stanie wojennym. – Jeśli tak by miało być, to trzeba to było zrobić w 1990 r. Jeśli tego nie zrobiono wtedy, nie przeprowadzono lustracji, to teraz wydaje się to mocno spóźnione i wygląda na pretekst do uzyskania innego celu: wymiany kadrowej SN. Wykorzystuje się tych dwóch sędziów orzekających w tej chwili czy kilku z przeszłości SN i usuwa całą rzeszę ludzi, którzy nie mieli z tym nic wspólnego – stwierdził sędzia Laskowski.

Marksizm, leninizm i bezpieka

Sąd Najwyższy sam obronił się przed wymianą kadr i skutecznie blokował pełny proces dekomunizacji i lustracji wydawanymi przez siebie wyrokami po 1989 r., przez co nie doszło do zerwania więzów z systemem totalitarnym PRL. Swój udział w blokowaniu dekomunizacji ma wieloletni prezes Izby Wojskowej SN płk Janusz Godyń.

W Sądzie Najwyższym Godyń był prezesem Izby Wojskowej SN od 1990 do 2016 r. Od początku lat 70. rozwijał swoją karierę w PZPR. Służył też wówczas w szeregach Wojsk Ochrony Pogranicza, organu bezpieki PRL. Jako sędzia szybko trafił na kierownicze stanowiska do sądów wojskowych. W opiniach służbowych oficera LWP wskazywano, że „w pełni uznaje i realizuje socjalistyczne ideały w każdej dziedzinie”.

Wykazywał też „pełne zrozumienie internacjonalizmu proletariackiego”. Jego służba sądownicza przebiegała w zgodzie „z duchem idei marksistowsko-leninowskich”. Godynia chwalono za postawę i zaangażowanie w okresie stanu wojennego. To uznanie wyrażane było nadal w latach po upadku komunizmu. W 1985 r., gdy Godyń był już w Izbie Wojskowej SN, chwalono go, że rozpoznał 191 spraw, w których oskarżono łącznie 202 osoby.

Czytaj więcej w dzisiejszej "Codziennej".

Andrzej #Parafianowicz skapitulował przed komisją #AmberGold - serdecznie polecamy środowe wydanie #GPC.https://t.co/1HYRtWiDJA pic.twitter.com/KEchGRLwDO

— GP Codziennie (@GPCodziennie) 17 lipca 2018