Szanowny Pan Minister Antoni Macierewicz 

Proszę, aby zechciał Pan Minister przyjąć serdeczne życzenia w dniu 70. rocznicy urodzin. Chciałbym z tej okazji wyrazić uznanie dla Pańskiej działalności, zarówno w okresie opozycyjnej aktywności w latach komunistycznego zniewolenia, jak i podczas służby dla odradzającego się Państwa Polskiego. 

Szczególne uznanie budzi we mnie Pańskie zaangażowanie w ruch sprzeciwu wobec narzuconego Polsce przez Związek Sowiecki komunizmu. Pańska zdecydowana postawa - począwszy od udziału w ruchu harcerskim i słynnej „Czarnej Jedynce”, poprzez wsparcie dla prześladowanych przez aparat represji robotników w latach siedemdziesiątych, po aktywne członkostwo w „Solidarności” – zasługuje na uznanie nas wszystkich. W związku z tym nie mogę też nie wspomnieć w tym miejscu prześladowań, z którymi - z powodu swoich wyborów - miał Pan do czynienia przez cały okres komunizmu.

Pragnę również odnotować Pańskie ogromne oddanie na rzecz odbudowy struktur niepodległego Państwa, jakie charakteryzowało Pana działalność polityczną i publiczną w III RP. W tym okresie był Pan Minister jednym z głównych orędowników ujawnienia wszelkich powiązań komunistycznego aparatu bezpieczeństwa, które nie zostały jednoznacznie przerwane po 1989 r.  To Pan bezkompromisowo ujawniał komunistyczną agenturę i rozwiązywał WSI. Niezwykle cenię sobie czas współpracy przy likwidacji zbioru zastrzeżonego. Cena  jaką Pan płaci za działania na rzecz niepodległej Polski jest wysoka, ale taki los tych, „którzy idą wyprostowani wśród tych co na kolanach”. Wspierał  Pan także liczne inicjatywy zmierzające do upamiętnienia zmagań pokoleń Polaków o niepodległą i wolną ojczyznę, w okresie kiedy mówienie o byciu dumnym z dziejów naszego narodu próbowano przedstawiać jako niepotrzebne obciążenie historyczne. Moim obowiązkiem jest także podziękować Panu Ministrowi za determinację w badaniu okoliczności tragedii smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 r. i wsparcie dla rodzin ofiar tej tragedii. Jest to szczególnie ważne dla pracowników Instytutu Pamięci Narodowej, którzy tamtego dramatycznego poranka stracili ówczesnego prezesa: prof. Janusza Kurtykę i wcześniejszego wieloletniego wiceprezesa: min. Janusza Krupskiego, a także licznych współpracowników i przyjaciół. Z okazji jubileuszu siedemdziesięciolecia urodzin w imieniu własnym i swoich współpracowników śpieszę zapewnić o wdzięczności za wiele lat Pana ciężkiej pracy dla Polski. Życzę Panu Ministrowi dalszych sukcesów w działalności społecznej i publicznej, a także wielu pięknych i radosnych chwil w życiu prywatnym. Korzystając z okazji chciałbym także podziękować za Pańską życzliwość okazywaną wielokrotnie kierowanemu obecnie przeze mnie Instytutowi Pamięci Narodowej.                  

Jarosław Szarek, prezes Instytutu Pamięci Narodowej                                                            

Warszawa, 4 sierpnia 2018 roku