Nie udało się opozycji podzielić Polaków w 100-lecie odzyskania niepodległości. 11 listopada był pokazem jedności obywateli, którzy świętowali wbrew podziałom politycznym. O godz. 12 wszystkich zjednoczyło śpiewanie narodowego hymnu. Oficjalnie odbyło się w tym czasie tysiąc imprez, ale z pewnością było ich dużo więcej. Stanęły pociągi PKP, w których puszczano Mazurka Dąbrowskiego. Śpiewano w kościołach podczas mszy św. i na oficjalnych uroczystościach. Te z udziałem najważniejszych władz państwowych odbyły się na pl. Piłsudskiego. W oficjalnych przemówieniach dominował przekaz o budowie jedności.

– Swary nigdy nie służą budowaniu silnego państwa. One w tym przeszkadzają. Przekonała się o tym także II Rzeczpospolita, która, niestety, po niespełna 21 latach została pokonana przez sowieckich i hitlerowskich najeźdźców; przez Rosjan i Niemców. Jak trudno potem było znów wrócić do wolnej Polski, jak trudno było tę niepodległość znów odzyskać. Dziękuję, że jesteśmy tu dziś wszyscy razem pod biało-czerwonymi sztandarami, w to wielkie święto wolnej, niepodległej i suwerennej Polski. Chciałbym, abyśmy zawsze umieli tak być razem. Jestem przekonany, że pod biało-czerwonym sztandarem jest miejsce dla każdego z nas, niezależnie od poglądów! Bo w każdym, wierzę w to głęboko, jest miłość do ojczyzny, do niepodległej i suwerennej Polski – mówił w swoim przemówieniu Andrzej Duda.

Podobnymi słowami rozpoczął również biało-czerwony marsz, który przeszedł ulicami. Tak wielkiej manifestacji Warszawa nie widziała od kilkudziesięciu lat. Według służb wzięło w niej udział ponad ćwierć miliona osób z całej Polski i z różnych grup społecznych. W tym oczywiście ok. 20 tys. niezawodnych klubowiczów „Gazety Polskiej”. Zdecydowana większość ludzi szła po prostu pod biało-czerwoną flagą.

AUTOR: Jacek Liziniewicz

CZYTAJ WIĘCEJ W DZISIEJSZEJ ,,GAZECIE POLSKIEJ CODZIENNIE"'