Cenckiewicz opisuje na swoim profilu na Facebooku sprawę sprzed 11 lat, kiedy w święta Wielkiej Nocy doszło do wybuchu gazu w budynku przy ul. Wojska Polskiego, w wyniku którego zginęło 21 osób. Prokuratura uznała wówczas, że sprawcą tej katastrofy był mieszkaniec z parteru, który również zginął w wybuchu gazu. "Minęło ponad 10 lat, kiedy pracując kilka lat nad sprawą Wałęsy i przygotowując książkę „SB a Lech Wałęsa” spotkałem się z kilkoma osobami – urzędnikami miejskimi, pracownikami tajnych służb, strażakami, a nawet byłym wiceministrem spraw wewnętrznych, którzy niezależnie od siebie mówili tak: „wybuch gazu w Gdańsku był operacją UOP, zaś ofiary niezamierzonym wypadkiem przy pracy”.

Historyk relacjonuje swoją rozmowę z byłym funkcjonariuszem SB, świetnie ustosunkowanym w środowisku UOP/ABW, który powiedział mu, że "w zawalonym bloku mieszkał płk. Adam Hodysz, którego ekipa prezydenta Lecha Wałęsy z delegatury UOP w Gdańsku, podejrzewała o przetrzymywanie kopii dokumentów agenturalnych Wałęsy/”Bolka". Rozmówca Cenckiewicza miał mu powiedzieć wprost, że wybuch gazu został upozorowany, aby ewakuować mieszkańców i wejść do mieszkania Hodysza. "Przesadzili, budynek się zawalił i zginęli ludzie. Ale do mieszkania i tak weszli". Historyk pisze, że jego rozmówca wskazywał wówczas na ekipę wałęsiarzy z UOP w Gdańsku opisaną w książce „SB a Lech Wałęsa”… "Prezydent Wałęsa i jego ludzie czyścili wówczas archiwa ze wszystkich komprmateriałów" – dodaje.

"Opowiadałem tę historię ś.p. Januszowi Kurtyce i współautorowi książki „SB a Lech Wałęsa”, ale – co zrozumiałe – żaden z nich nie dawał mi wiary. Dowodów nie było, a Adam Hodysz nie chciał o tym mówić. Powtarzał tylko do mnie te słowa: „nie chcę mówić o Wałęsie, bo przez niego ledwie życia nie straciłem”. To było intrygujące, ale wciąż słabe dowodowo" – relacjonuje Cenckiewicz, który dodaje, że w pierwotnej wersji książki, jaką napisał z Piotrem Gontarczykiem był fragment dotyczący wybuchu gazu w feralnej kamienicy. Tłumaczy jednocześnie, że opierał się wówczas na wstępnym raporcie straży pożarnej w którym była hipoteza o zamachu, jednak na zamieszczenie wątku w książce nie było zgody zarówno prezesa IPN, ani współautora. 

Cenckiewicz wskazuje dlaczego właśnie dziś powraca do sprawy z 1995 roku: "Piszę o tym wszystkim, bo po blisko roku walki doszło do odtajnienia akt prokuratorskich dotyczących sprawy Zbigniewa Grzegorowskiego – zaufanego SB-eka Wałęsy, później UOP-owca, a teraz funkcjonariusza ABW (o zgrozo), o którym zresztą pisałem w tym roku w „Do Rzeczy”. Grzegorowski był zamieszany w proces wyparowywania akt obciążających Wałęsę w gdańskim UOP. Został po 16 latach oczyszczony z zarzutów, choć sąd uznał, że do kradzieży akt doszło. Zabrakło dodatkowych twardych dowodów (sprawę opiszę wkrótce). Jednak w aktach sprawy Grzegorowskiego znalazłem niesamowity dokument: wniosek dowodowy Grzegorowskiego z 28 września 2005 r., w którym pisze on o znalezisku w mieszkaniu Hodysza właśnie w czasie tragedii bloku przy ulicy Wojska Polskiego. I dodaje, że UOP miał te informacje od swojego agenta! Szok!". Historyk zastanawia się, że być może wstrząsające opowieści o upozorowaniu wybuchu gazu.

"Tyle razy mówiłem, że sprawa Wałęsy na wiele pięter i wymiarów, i że nie da się tego przykryć i zakończyć nawet „teczkami Kiszczaka” – kwituje Cenckiewicz. Pod wpisem publikuje skan odnalezionego dokumentu: