11 lipca 1943 r. ukraińskie organizacje nacjonalistyczne OUN i UPA dokonały ataku na 99 miejscowości na Wołyniu, gdzie dokonały masowej eksterminacji ludności polskiej. „Krwawa niedziela” 11 lipca nazywana jest kulminacyjnym punktem Zbrodni Wołyńskiej.
„Krwawa niedziela” to punkt kulminacyjny rzezi wołyńskiej, dokonywanego przez ukraińskich nacjonalistów ludobójstwa na ludności polskiej od lutego 1943 r. do lutego 1944 r. 11 lipca 1943 o świecie oddziały UPA zaatakowały niemal jednocześnie 99 polskich wsi w czterech powiatach na Wołyniu – w powiecie kowelskim, włodzimierskim, horochowskim i łuckim. Według danych badaczy, tylko tego jednego dnia śmierć z rąk ukraińskich nacjonalistów w bestialski sposób mogło ponieść ok. 8000 Polaków, w większości kobiet, dzieci i osób starszych.
Napadane wsie były palone, a majątek grabiony. Nie bez znaczenia był dla ukraińskich nacjonalistów wybór niedzieli – duża część polskiej społeczności gromadziła się wówczas na mszach w świątyniach. W kościele w Porycku dokonano rzezi na 200 parafianach, zaś w Chrynowie – zabito w kaplicy 150 wiernych. Do zbrodni na Polakach doszło również w kaplicach w Krymnie czy Kisielinie.
Szacuje się, że przez cały lipiec 1943 r. nacjonaliści z OUN i UPA zamordowali kilkanaście tysięcy Polaków. W rzezi wołyńskiej, między lutym 1943 r. a lutym 1944 r. śmierć z rąk ukraińskich nacjonalistów poniosło nawet 60 tysięcy osób narodowości polskiej.
Od 2016 r. 11 lipca jest Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej.
