Narodowa Rada Wywiadowcza (National Intelligence Council - NIC) to ośrodek wspierający dyrektora Wywiadu Narodowego USA, a więc osobę piastującą najwyższe stanowisko w amerykańskich strukturach wywiadowczych, będącą głównym doradcą prezydenta i Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Głównym zadaniem NIC jest opracowywanie analiz strategicznych. Od momentu utworzenia w 1979 służy jako pomost zapewniający przepływ informacji pomiędzy szeroko pojętą społecznością służb wywiadowczych a klasą polityczną, odpowiedzialną za podejmowanie działań zgodnych z interesem narodowym USA. NIC zatrudnia osoby z różnych sfer, poczynając od pracowników szkolonych typowo w zakresie działalności wywiadowczej, po osoby z sektora prywatnego czy przedstawicieli polityki bądź nauki. Ma to zapewnić szeroki wachlarz możliwości w ramach prowadzonych analiz i ekspertyz.
Jednym z opracowań, jakie pojawiło się w ramach działalności NIC, jest memorandum dotyczące wpływu przewidywanych zmian klimatycznych na bezpieczeństwo narodowe USA. Za podstawę do opracowania memorandum NIC przyjęło raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (Intergovernmental Panel on Climate Change - IPCC). W memorandum służby podają za pewnik coraz częstsze występowanie ekstremalnych zjawisk pogodowych i klimatycznych o szerokim zasięgu (chociażby fale gorąca), które zaburzą podstawowe sfery życia społeczeństw (ekonomiczną, socjalną, bezpieczeństwa) w przeciągu następnych 20 lat. Efekty te będą szczególnie widoczne wśród populacji koncentrujących się w miejscach narażonych na zjawiska pogodowe, jak obszary nabrzeżne.
Wśród potencjalnych zagrożeń amerykańskie służby wymieniają wiele potencjalnych scenariuszy: możliwość destabilizacji lokalnych władz w wyniku braku zasobów i środków do życia; wzrost napięcia społecznego i politycznego, związanego z brakiem dostępu do podstawowych dóbr; potencjalny konflikt polityczny lub militarny w związku z topnieniem pokrywy lodowej Arktyki i pojawieniem się możliwości eksploatacji tamtejszych złóż surowców naturalnych (swoje roszczenia zgłosiły m.in. Rosja, Dania, Kanada); konflikty na tle wdrażania programów niwelujących zmiany klimatu (ograniczenia emisji CO2, która dla gospodarek wielu krajów mogą okazać się fatalne w skutkach lub geoinżynieria klimatu); bezpośrednie zagrożenia dla zdrowia ludzkiego związane np. z rozprzestrzenianiem się epidemii chorób charakterystycznych dla klimatów wilgotnych; wreszcie negatywne implikacje dotyczące światowej produkcji żywności oraz jej cen (spadek produkcji żywności i silny wzrost cen).
