Bratny był autor takich powieści jak "Kolumbowie. Rocznik 20" „Szczęśliwi torturowani”, „Śniegi płyną”, „Brulion”, „Na bezdomne psy”. O śmierci pisarza poinformowała jego córka Julia Bratny.

W czasie okupacji niemieckiej współpracował, z konspiracyjnym czasopismem Kuźnia (1943-1944) wydawanym przez narodową organizację Miecz i Pług. Następnie był redaktorem tajnego pisma literackiego Dźwigary (1944). Był również oficerem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim oraz przebywał w obozach jenieckich. Pierwszy tomik wierszy Pogarda wydała w konspiracji organizacja Miecz i Pług.

Po wojnie studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie i był redaktorem Pokolenia (1946-1947), członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika Nowa Kultura (1950-1951), zastępcą redaktora tygodnika Kultura (1963-1971), a od 1975 kierownikiem literackim Teatru Powszechnego w Warszawie. Otrzymał nagrodę państwową II stopnia. W roku jubileuszu 45-lecia LWP 12 października 1988 roku otrzymał Nagrodę I stopnia Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie literatury. Od 1949 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W swoich powieściach obrazował walkę i powojenne losy swojego pokolenia. Od jego powieści Kolumbowie. Rocznik 20 pochodzi nazwa generacji literatów urodzonych około 1920 roku. W 1983 powieść Rok w trumnie była rządową propagandą wydaną w olbrzymim nakładzie.

Pisarz zmarł w niedzielę w wieku 96 lat.