Lekarze z Sekcji Stwardnienia Rozsianego i Neuroimmunologii Polskiego Towarzystwa Neurologicznego stanowiska tłumaczą, że podjęcie decyzji o szczepieniu należy podejmować indywidualnie, szczególnie jeśli chodzi o osoby ze schorzeniami. 

Istotne jest branie pod uwagę ryzyka narażenia na zakażenie wirusem SARS-CoV-2, rodzaju terapii, stanu układu odpornościowego, ogólnego stan zdrowia pacjenta oraz współwystępowania innych chorób.

Szczepienia przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 nie były dotąd stosowane u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, w tym z SM.

Dostępna w Polsce szczepionka przeciwko SARS-CoV-2 firmy Pfizer/BioNTech jest szczepionką mRNA, która nie ma możliwości wywołania infekcji, a jedynie wywołuje w organizmie syntezę białka wirusa SARS-CoV-2, które powoduje odpowiedź immunologiczną, warunkującą przyszłą odporność pacjenta.

Eksperci apelują, że stosowanie niektórych terapii modyfikujących przebieg SM może wywoływać zaburzenia wytworzenia odporności poszczepiennej.

Chorzy na stwardnienie rozsiane powinni, szczególnie stosować się do reguł profilaktyki zakażenia wirusem SARS-CoV-2 i zasad szczepień przeciwko temu wirusowi obowiązujących w naszym kraju.

Stanowisko odnosi się do szczepienia przeciw COVID-19 u chorych:

• z rozpoznanym SM, którzy nie stosują leczenia modyfikującego przebieg choroby
• leczonych terapiami modyfikującymi przebieg SM
• leczonych interferonami beta, octanem glatirameru, teryflunomidem, fumaranem dimetylu oraz natalizumabem
• leczonych fingolimodem, okrelizumabem, alemtuzumabem oraz kladrybiną
• leczonych innymi terapiami immunosupresyjnymi (mitoksantron, cyklofosfamid, azatiopryna, metotreksat)
• z rzutem choroby leczonych wysokimi dawkami kortykosteroidów
• z postacią wtórnie i pierwotnie postępującą stwardnienia rozsianego