Errata do kłamstw dr. Piotra Gontarczyka na temat „Atomowego szpiega”

Wśród wielu pomówień, obraźliwych sugestii, inwektyw i chuligańskich chwytów urzędnika IPN dr. Piotra Gontarczyka zaprezentowanych w ostatnim czasie (zwłaszcza w portalu „Fronda” i tygodniku „W Sieci”) wobec dr. hab. Sławomira Cenckiewicza znalazły się również i te dotyczące najnowszej książki „Atomowy szpieg. Ryszard Kukliński i wojna wywiadów” (Poznań 2014).

W artykule opublikowanym na łamach „W Sieci” (nr 50, 2014, str. 22) dr. Piotr Gontarczyk napisał m.in.: „w ostatnim dziele dr. hab. Cenckiewicza („Atomowy szpieg”) po krótkim kartkowaniu przeczytałem, że wojna w Wietnamie była w latach „dziewięćdziesiątych” XX w. (s. 119), a w wojnie z NATO ludowe WP miało rozwinąć do ataku na Danię „6 dywizji powietrzno-desantowych z Krakowa i 7 dywizji desantowych z Gdańska” (s. 72). Nie każdy jest specjalistą od ludowego WP (jak dr hab. Cenckiewicz), więc może się zdać na Wikipedię i hasła: „6 Dywizja Powietrzno-Desantowa” z Krakowa i „7 Dywizja Desantowa” z Gdańska. Wtedy zrozumie, dlaczego tu 1 plus 1 może wynieść 13”.  

W rzeczywistości na kartach książki „Atomowy szpieg” na str. 119 znajduje się następujący wywód: „Autorem wersji o werbunku przez GRU w Wietnamie jest były attache wojskowy w PRL płk Jurij S. Ryliow i niemogące darować Kuklińskiemu „zdrady” środowisko postkomunistyczne w Polsce – generałów: Wojciecha Jaruzelskiego, Czesława Kiszczaka i Władysława Pożogi, a ostatnio także Tomasza Turowskiego (sic!). Wszyscy oni z przekonaniem mówili o zwerbowaniu Kuklińskiego przez CIA w Wietnamie już w latach dziewięćdziesiątych i snuli związane z tym hipotezy”.  

Manipulacja jakiej dopuścił się w tej sprawie dr Piotr Gontarczyk jest oczywista, bowiem owe lata dziewięćdziesiąte odnoszą się do wygłaszanych wówczas opinii na temat Kuklińskiego, co dodatkowo potwierdza zamieszczony na końcu zdania stosowny odsyłacz nr 29 do literatury pamiętnikarskiej wymienionych w wywodzie osób: „W. Jaruzelski, Stan wojenny. Dlaczego…, Warszawa 1992, s. 355; W. Bereś, J. Skoczylas, Generał Kiszczak mówi... prawie wszystko, Warszawa 1991, s. 173; H. Piecuch, „Wojciech Jaruzelski tego nigdy nie powie”. Mówi były szef wywiadu i kontrwywiadu, pierwszy zastępca ministra spraw wewnętrznych generał dywizji Władysław Pożoga, Warszawa 1992, s. 135; Kret w Watykanie, z T. Turowskim rozmawiają A. Kublik i W. Czuchnowski, Warszawa 2013, s. 159”.

W drugim przypadku pracownik IPN nie zauważył, że zdanie: „w 6. dniu wojny w ramach współdziałania planowano m.in. lądowanie desantu powietrzno-morskiego na Zelandii (6 dywizji powietrzno-desantowych z Krakowa i 7 dywizji desantowych z Gdańska)” jest wiernym cytatem z książki dr. Lecha Kowalskiego o Komitecie Obrony Kraju (Komitet Obrony Kraju (MON – PZPR – MSW),Warszawa 2011, s. 160), co zresztą wyraźnie zaznaczono w „Atomowym szpiegu” (na str. 71 oraz na str. 75 za pomocą odsyłacza nr 43).

Jest oczywiste, że w książce Lecha Kowalskiego wspomniany cytat winien brzmieć „6 dywizji powietrzno-desantowej z Krakowa i 7 dywizji desantowej z Gdańska”, ale z kontekstu całej książki „Atomowy szpieg” jasno wynika (chociażby z względu na aneks zamieszczony w książce: Plan operacji zaczepnej Frontu Nadmorskiego, Warszawa, 28 II 1970 r.), że chodzi o 6. (szóstą) i 7. (siódmą) dywizję z Krakowa i Gdańska (str. 497 i inne).

Tak ordynarne kłamstwa autorstwa urzędnika państwowego IPN (nieprzypadkowo funkcje jakie dr Piotr Gontarczyk pełnił w IPN zostały przez niego wyliczone na końcu artykułu w tygodniku „W Sieci”), wymierzone w celu dyskredytacji mojego dorobku naukowego powinny zostać napiętnowane przez jego przełożonych. Tym bardziej, że jego działalność utrzymywana jest z podatków obywateli RP.     

dr hab. Sławomir Cenckiewicz

Warszawa, 9 XII 2014 r.

CZYTAJ TAKŻE:

"Atomowy szpieg". Prezentacja książki Cenckiewicza w Telewizji Republika