W publikowanych po 1989 r. biogramach sędziego Józefa Iwulskiego próżno szukać informacji, że był w PZPR. Prawnik nie ujawniał tego, gdy był kandydatem na prezesa Izby Pracy SN, a także gdy został wysunięty na p.o. I prezesa SN. Dopiero gdy „Codzienna” napisała, że jednak był w partii, stwierdził, że z przewodnią siłą narodu łączyły go więzy od 1978 do 1981 r. – wtedy miał zostać z niej wyrzucony. A to nieprawda, sędzia ukrył przed opinią publiczną fakt, że w partii był aż do 1989 r.

Sędzia Iwulski nie uznał też za stosowne podać, że w stanie wojennym był sędzią sądów wojskowych. Tych, które odpowiadały za szczególne represje wobec wrogów totalitarnej władzy. W życiorysie podawał jedynie, że orzekał w sądach cywilnych, rodzinnych i karnych.

Od zmiany ustroju do dziś sędzia do swoich biogramów wpisywał informacje o współdziałaniu od 1980 r. z Solidarnością. Nie potrafi jednak wytłumaczyć tego, że junta stanu wojennego, po powołaniu go do wojska, w 1982 r. powierzyła mu orzekanie w trybie doraźnym z dekretu o stanie wojennym. Sędzia przyznał się tylko do jednego procesu politycznego, w którym miał orzekać. Miał w nim wówczas złożyć zdanie odrębne od wyroku skazującego opozycjonistów na więzienie za działalność antykomunistyczną 

Temat dnia Ekolodzy postawili na zamki - kontrowersje wokół ogromnej budowli w Puszczy Noteckiej.
Zachęcamy do zakupu wtorkowego wydania "Codziennej".#PuszczaNotecka #Puszcza #zamek #ekolodzy https://t.co/1HYRtWiDJA #GPC pic.twitter.com/DGipcpW2Jq

— GP Codziennie (@GPCodziennie) 9 lipca 2018