W poniedziałek na portalu Onet.pl pojawił się tekst opisujący historię samobójstwa posiadającej objawy dysforii płciowej nastolatki z Warszawy. Wiktoria (później każąca określać się Wiktorem) cierpiała na zaburzenia psychiczne, została odrzucona przez społeczność szkolną, nie radziła sobie z presją i w końcu postanowiła odebrać sobie życie. Autor opisuje tragiczną i niezwykle poruszającą historię z należytym szacunkiem, jednak kiedy przychodzi do ferowania wyroków, brakuje zarówno wrażliwości jak i wymaganej w takich przypadkach rzetelności. Jednoznacznie sugeruje, że przyczyną samobójstw i podobnych tragedii jest prześladowanie osób LGBT. W tytule artykułu - „Miłość w czasach zarazy” naprowadza czytelnika nawet na trop osoby odpowiadającej za taki stan rzeczy.

Za doprowadzenie do tragedii publicysta co prawda oskarża niekompetencje kadry dziecięcego szpitala psychiatrycznego oraz niski poziom polskiej służby zdrowia, jednak z artykułu wyraźnie wynika, że główną przyczyną samobójstw i podobnych tragedii jest rzekomo wspierana przez ludzi Kościoła nienawiść do osób LGBT. Tak też odczytała go ogromna liczba osób komentujących ten tekst na różnych forach internetowych.

Autor jednak nie posiada wystarczających dowodów by uzasadnić swoją śmiałą tezę. W zaprezentowanych cytatach oraz relacjach ani razu nie pojawia się nawet wzmianka, by w „prześladowanie osób nieheteronormatywnych” zaangażowany był jakikolwiek przedstawiciel Kościoła. Teksty o „tęczowej zarazie” i łączenie wypowiedzi krakowskiego metropolity z tragedią Wiktorii to od początku do końca przemyślenia autora, dopisane do całej historii- pisze dziennikarz portalu pch.24.pl

Jak zatem wygląda rzekome napędzane przez Kościół katolicki „prześladowanie osób LGBT”? Z informacji podanych przez OBWE (Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie) wynika, że w 2018 r., na 1117 odnotowanych przez policję przypadków „zbrodni z nienawiści” w Polsce, jedynie 7 było motywowanych nienawiścią ze względu na „orientację seksualną” czy „tożsamość płciową”. Co prawda jest to o siedem za dużo – żadna forma przemocy wobec bezbronnego i niewinnego czy niesłusznej dyskryminacji nie może być przez katolika akceptowana – lecz w skali 40 milionowego kraju, mówienie o wszechobecnej dyskryminacji jest zdecydowanym nadużyciem.

Podobnie w przypadku danych opublikowanych przez organizacje pro-homoseksualne, mające interes w nakręcaniu skali prześladowań tęczowych środowisk. Kampania Przeciw Homofobii, Lambda Warszawa oraz Otwarty Dialog wspólnie, mimo usilnych starań, naliczyły takich przypadków… 13. Z tego 8 to przypadki agresji fizycznej, a 5 przemocy werbalnej.

Dla porównania; w uważanej za niezwykle otwartą na środowiska homoseksualne Wielkiej Brytanii, takich przypadków mieliśmy… niemal 17 tysięcy. W Niemczech policyjne statystyki wskazują na 139 przypadków oraz 250 zgłoszonych przez organizacje zewnętrzne.