Stanisław Pomian-Srzednicki  był polskim sędzią, który jako pierwszy piastował stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (w latach 1917–1922).

Srzednicki to jedyny Polak, który zajmował tak eksponowane stanowisko w sądownictwie rosyjskim na terytorium Królestwa Polskiego. Mimo że nigdy nie ukrywał swojej polskości, był powszechnie, w tym także przez Rosjan, szanowany[1].

25 sierpnia 1917 został mianowany przez Tymczasową Radę Stanu na stanowisko pierwszego prezesa Sądu Najwyższego odrodzonego polskiego sądownictwa. Faktycznie funkcję zaczął sprawować 1 września 1917. Od samego początku zaangażowany w organizację i administrowanie Sądem Najwyższym, przewodniczył i orzekał także w pierwszej Izbie Cywilnej tegoż sądu.

Od 3 września 1917 piastował stanowisko członka Rady Departamentu Sprawiedliwości Komisji Przejściowej Tymczasowej Rady Stanu, uczestniczył także w pracach Komisji Prawa Cywilnego. Od czerwca 1918 zasiadał w Radzie Stanu.

Ustąpił ze stanowiska Pierwszego Prezesa SN 28 lutego 1922 i na własną prośbę został przeniesiony