Tak smaku
który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo
choćby za to miał spaść bezcenny kapitel ciała
głowa

(Zbigniew Herbert Potęga smaku)

Scenariusz ułożono z oryginalnych piosenek, wierszy – często więziennych – i wypowiedzi (listów, grypsów, mów procesowych, wspomnień) partyzantów i więźniów politycznych okresu stalinowskiego – m.in. Łukasza Cieplińskiego, Stanisława Sojczyńskiego, Tadeusza Płużańskiego, Jana Hoppe, Andrzeja Czaykowskiego. Te teksty to mocne świadectwo ich postaw i losów. Zarazem jest to spektakl o marzeniach, miłości i tęsknocie, o wartościach tak ważnych jak rodzina, uczciwość, rozeznanie dobra i zła, o cenie, jaką Niezłomni i Ich Rodziny zapłacili za nas, za nasz spokój, nasze czasem miałkie tu i teraz.
Występują Mariola Orłowska, Maciej Orłowski, Paweł Piekarczyk,
reż. Maciej Orłowski, scenariusz, scenografia, koncepcja i produkcja Maryla Ścibor Marchocka.

Gryps to spektakl rozgrywający się w dwóch rzeczywistościach: On – żołnierz, partyzant, więzień – cały swój majątek – niewielki chlebak, a w nim zdjęcia, notatki, zabawkę-pamiątkę po dziecku, ułomek czarnego chleba – układa w lesie przy ognisku, na kwaterze, w celi. I Ona – niosąca w walizce wszystkie najcenniejsze pamiątki, ułomki wspomnień, papier kruszący się w palcach z fragmentem listu, wspomnień, świadectw. Pomimo, że są osobno, że dzieli ich nie tylko przestrzeń geograficzna – ale i czas, być może lata całe, widać, od pierwszych chwil ich silną więź, wzajemną czułość, miłość, tęsknotę. Ta jedność, ból, cierpienie rozstania – bez egzaltacji, a tak silne, że każdy z widzów musi je poczuć gdzieś głęboko w sobie – to cena, cena wykupu nas z czerwonej niewoli – cena zapłacona przez Niezłomnych-Wyklętych i Ich Rodziny. Gryps to spektakl o wartościach najcenniejszych: rodzinie, miłości, rozpoznawaniu i nazywaniu dobra i zła, uczciwości wyborów, czy po prostu smaku.