Różnie to w różnych gminach wygląda. Niektóre próbują stanąć na wysokości zadania. Inne, co budzić może – jeśli nie odrazę, to co najmniej niechęć i oburzenie – wolą uprawiać politykę zamiast zająć się dramatami firm i pracowników. Albo chowają głowę w piasek. Przygotowywane pakiety pomocowe są często bardziej słabosilne, niż rządowa tarcza antykryzysowa.

Warszawa, mająca największy budżet w Polsce, otwiera ten niechlubny, ale oparty na faktach ranking zaniechań działań mogących przynieść realne korzyści polskim przedsiębiorcom. To przecież ona powinna świecić przykładem całej Polsce.

Niestety, słabo wypada także Gdańsk. Jak na kolebkę obywatelskiej „Solidarności” – nawet bardzo słabo. Wrocław – beznadzieja. Ale o tym wszystkim za chwilę. Najpierw kilka słów na temat, co może, a czego nie może gmina w sprawie pomocy przedsiębiorcom. Potem krótki przegląd miast.

Co należy do gminy?

Gmina dysponuje wieloma instrumentami finansowymi, za pomocą których może oddziaływać na lokalne życie gospodarcze. Także w czasie kryzysu. Najpoważniejszym z nich jest po prostu budżet gminy. W uproszczeniu: oprócz wydatków składają się na niego dochody z podatków, różnych opłat, z mienia majątkowego, z działalności gospodarczej itd. Ulgi i zwolnienia w podatkach, jakich może udzielić gmina, stwarzają lepsze albo gorsze warunki funkcjonowania przedsiębiorstw. W razie katastrofy – mogą je ratować. Możliwe są także przesunięcia środków z puli na inwestycje na podtrzymanie działalności małych i średnich firm. Potrzeba tylko dobrej woli i szybkiego działania. W sytuacji bierności samorządowców lub złej gospodarki finansowej gminy, firmy są pozostawione same sobie w obliczu kryzysu i nierzadko skazane na klęskę!

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ! 

PEŁNA TREŚC ARTYKUŁU TUTAJ