W 2015 r. pracownik drukarni nie zgodził się na wykonanie materiałów dla Fundacji LGBT Business Forum w Warszawie. Uzasadnił to brakiem zgody na promowanie ideologii tego ruchu. Policja, po interwencji Rzecznika Praw Obywatelskich, wystąpiła o ukaranie mężczyzny.  W 2017 r. sądy obu instancji uznały drukarza winnym, nie decydując się jednak na wymierzenie kary. Pomimo wniesionej przez Prokuratora Generalnego kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi, został on utrzymany w mocy przez Sąd Najwyższy.

Przepis art. 138 kodeksu wykroczeń na podstawie którego ukarano drukarza stanowił, że: „kto, zajmując się zawodowo świadczeniem usług, żąda i pobiera za świadczenie zapłatę wyższą od obowiązującej albo umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia świadczenia, do którego jest obowiązany, podlega karze grzywny”. Jego brzmienie jest niezmienne od 1970 r., a przepis miał pierwotnie na celu walkę z tzw. spekulacją. Od 2015 r. stał się dla przedstawicieli ideologii LGBT przepisem wykorzystywanym do zmuszania przedsiębiorców do świadczenia usług promujących postulaty samego ruchu (m.in. ukarano również trenera sztuk walk z Poznania). Przepis zaskarżył do Trybunału Konstytucyjnego Prokurator Generalny oraz sam drukarz z Łodzi, który w przygotowanej przez prawników Instytutu Ordo Iuris skardze konstytucyjnej zwracał uwagę m.in. na niezgodność przepisu z art. 53 ust. 1 Konstytucji RP (wolność sumienia) oraz art. 20 i 22 Konstytucji RP (wolność działalności gospodarczej). Wyrokiem z dnia 26 czerwca 2019 r. Trybunał Konstytucyjny podzielił wątpliwości konstytucyjne i wskazał na niezgodność przepisu z art. 2 ustawy zasadniczej (zasada demokratycznego państwa prawnego) i płynącej z niego zasady poprawnej i zrozumiałej legislacji. Trybunał podkreślił, że przepis jest niejasny i nieprecyzyjny, co uniemożliwia jasne określenie granic zachowania zgodnego z prawem. Ponadto, zdaniem Trybunału, ten artykuł stanowi ingerencję w wolność podmiotu świadczącego usługi, w szczególności w prawo do decydowania o zawarciu umowy, prawa do wyrażania własnych opinii czy postępowania zgodnie z własnym sumieniem. 

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego pozwoliło na zwrócenie się do Sądu Apelacyjnego w Łodzi o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania w celu uchylenia niekorzystnych dla Adama J. orzeczeń. W toku postępowania stanowisko zajęła Helsińska Fundacja Praw Człowieka, oraz oskarżyciel posiłkowy Fundacja LGBT Business Forum w Warszawie, w likwidacji, które zwróciły się z wnioskiem o skierowanie pytań prejudycjalnych do Trybunału Sprawiedliwości UE. W swoim stanowisku kwestionowały one obowiązywanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 czerwca 2019 roku, prezentując pogląd, iż nie może on stanowić podstawy wznowienia postępowania dotyczącego Łódzkiego drukarza. Sąd Apelacyjny uznał te wnioski za całkowicie bezzasadne.  

„Orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Łodzi definitywnie zamyka długotrwałe i niezwykle istotne postępowanie w sprawie pierwszego w Polsce przedsiębiorcy, którego środowisko LGBT, poprzez zastosowanie sankcji państwa, próbowało zmusić do poparcia dla forsowanych przez ruch postulatów. Z ogromną satysfakcją mogę ogłosić, że wolności konstytucyjne, które są fundamentem tożsamości Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem wolność sumienia oraz wolność działalności gospodarczej, zostały obronione, a szkodliwy przepis art. 138 kodeksu wykroczeń na stałe wyeliminowany z systemu prawnego. Jest to szczególnie ważne w obliczu postępującej radykalizacji obecności ideologii LGBT w polskim społeczeństwie. Potwierdzeniem tego jest m.in. sprawa pracownika sieci IKEA, który został zwolniony z pracy za sprzeciw wobec zmuszania pracowników przez pracodawcę do angażowania się w postulaty ruchu LGBT czy forsowanie ideologicznych uchwał organów samorządu terytorialnego” – mówi obrońca drukarza adw. dr Bartosz Lewandowski – Dyrektor Centrum Interwencji Procesowej Ordo Iuris.