Pisarz i historyk Sławomir Koper, autor książek o Kresach Wschodnich, Lwowie i Wilnie, skomentował dla portalu telewizji Republika temat świąt na Kresach Wschodnich.

- Święta na terenach kresowych były bardziej „na bogato”. Szczególnie w dworach ziemiańskich, ale również w mniej zamożnych domostwach, gdzie wiele osób stawało na głowie, aby chociaż w święta niczego nie brakowało. Kuchnia, jedzenie czy tradycje świąteczne na kresach w okresie II RP były podobne do tych z centralnej Polski, choć oczywiście były pewne różnice – powiedział Sławomir Koper.

Choćby kutia, czyli potrawa spożywana często na kresach, a dużo rzadziej goszcząca na stołach centralnej Polski.

Danie jest połączeniem pszenicy i maku z bakaliami polanymi miodem.

Na Wigilię przyjeżdżała rodzina z daleka. Dla ludzi na Kresach ważne były wielopokoleniowe zjazdy rodzinne w okresie świąt. W domach i dworach przebywało często kilkanaście, a czasem kilkadziesiąt osób.

- Najpierw wieszano kawałki drzewa pod sufitem, naśladując dawne zwyczaje słowiańskie. Ale dość szybko zaczęto stawiać dużą choinkę, którą dekorowano podobnie jak w innych regionach Polski – twierdzi Sławomir Koper.

Najciekawszymi zwyczajami świątecznymi na Kresach Wschodnich były polowania wczesnym rankiem przed Wigilią oraz tańce w dzień Bożego Narodzenia.

To bardzo kresowe zwyczaje, które nie były spotykane w innych regionach Polski.

Rano przed Wigilią wyruszano na polowania, czasem pito w trakcie nich alkohol. Z kolei w dzień Bożego Narodzenia tańczono i bawiono się aby uczcić narodziny Zbawiciela.

Podobnie jak w innych regionach Polski przynoszono do domu gwiazdę betlejemską, czyli wilkomlecza nadobnego. Kształt jego płatków symbolizuje biblijną Gwiazdę Betlejemską.

Zawieszano również dzwonki w domu i na choince jako symbol dobrej nowiny, czyli narodzin Zbawiciela.

Czasem przynoszono figurki aniołów aby strzegły domowników.

Pod obrusem na stole wigilijnym często było położone sianko, które symbolizowało żłobek, w którym przyszedł na świat Jezus Chrystus.

Obdarowywano się prezentami na pamiątkę narodzin Chrystusa, który jest Darem Bożym.

Wieszano jemiołę w pobliżu wigilijnego stołu. Miała ona przynieść dostatek i sprawić, że składane życzenia się spełnią.

Na stole wigilijnym zapalano świece, które miały być zaproszeniem dla Jezusa w chwili upamiętniającej Jego narodziny.