Tzw. „krwawa niedziela” roku była punktem kulminacyjnym „Rzezi wołyńskiej”, czyli akcji masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną.

11 lipca 1943 roku zaatakowano Polaków głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim. Masakry kontynuowano w kolejnych dniach.

Grzegorz Motyka, historyk zajmujący się ludobójstwem na Wołyniu pisał, że 11 lipca 1943 oddziały UPA zaatakowały 99 miejscowości, w których żyli Polacy. W całym lipcu 1943 celem napadów stało się 520 wsi i osad, zamordowanych zostało około 10-11 tysięcy Polaków.

Z kolei amerykański historyk, który także przyjrzał się sprawie ludobójstwa wołyńskiego Timothy Snyder podawał, że od wieczora 11 lipca 1943 r. do rana 12 lipca UPA zaatakowała w 167 miejscach.

Grzegorz Motyka pisał także, że 11 lipca 1943 był dla Polaków jednym z najtragiczniejszych dni II wojny światowej.