Masowe egzekucje wykonano na polskich oficerach, w tym wielu bohaterach, „którzy 20 lat wcześniej ocalili Polskę i świat przed okrutną, barbarzyńską czerwoną zarazą, symbolizuje nieprawdopodobny i ogromny dramatyzm Zbrodni Katyńskiej” – powiedział Golon. – To nie była bowiem zwykła zbrodnia, ale bardzo przemyślane, przygotowane przez wiele miesięcy sowieckie ludobójstwo na polskich elitach – dodał dyrektor IPN Gdańsk.

3 kwietnia 1940 r. NKWD rozpoczęło „likwidację” obozu w Kozielsku, a w kolejnych dniach obozów w Ostaszkowie (4 kwietnia) i Starobielsku (5 kwietnia). 4 415 jeńców z Kozielska przewieziono do Katynia i zamordowano strzałami w tył głowy. 3 739 jeńców ze Starobielska zabito w pomieszczeniach NKWD w Charkowie, grzebiąc ich ciała na przedmieściach miasta w Piatichatkach. 6 314 jeńców z Ostaszkowa rozstrzelano w gmachu NKWD w Kalininie (obecnie Twer), a pogrzebano w Miednoje.

– W zbrodni tej widać wyraźny, bardzo czytelny cel – całkowite pozbawienie Narodu Polskiego zdolności do odbudowy wolnego państwa. Wstępem do tej zbrodni była dwa lata wcześniejsza, faktycznie rasistowska, antypolska operacja zgładzenia przez NKWD bardzo znacznej części Polaków obywateli Związku Sowieckiego, gdy od sierpnia 1937 roku do listopada 1938 roku wymordowano co najmniej sto kilkadziesiąt tysięcy naszych rodaków – mówił prof. Golon.

(źródło: IPN)

– Katyńskie ludobójstwo miało specjalny, selekcyjny charakter, gdyż Stalin potrzebował także przymusowej siły roboczej i większość Polaków w jego państwie została skazana na taką niewolniczą pracę. Jednak dziesiątki tysięcy Polaków uznano za zbyt groźnych dla zbrodniczej Rosji, zbyt zdolnych i gotowych do oporu. Tą część narodu polskiego postanowiono wymordować. Początek tego ludobójstwa bazującego na Pakcie Ribbentrop-Mołotow z 23 sierpnia 1939 r. miał miejsce już jesienią 1939 r., gdy z sowieckich rąk i ich sojuszników zginęły tysiące osób. Wiosną 1940 r. w ramach Zbrodni Katyńskiej zamordowano prawie 22 tysiące. Kolejne setki tysięcy polskich bohaterów Rosja wymordowała w następnym okresie II wojny światowej, aż po krwawy finał latem 1945 r., gdy po formalnym zakończeniu wojny w Europie, mordowali całe rzesze Polaków za faktyczny opór przeciw zniewoleniu, jak i za samo podejrzenie o gotowość do oporu. Przykładem tego jest Obława Augustowska, ale także tysiące pomordowanych na zebranej Polsce wschodniej części naszej Ojczyzny, na Wileńszczyźnie, Ziemi Lwowskiej, Polesiu i Wołyniu. Wszędzie tam Sowieci kontynuowali Zbrodnię Katyńską – podkreślił.